ابراهیم بن محمد بیهقی می‌‍‌‎نویسد: «از انس بن مالک روایت شده است که در میان اهل بیت (علیهم‌السلام)، امام حسن (علیه‌السلام) شبیه‌ترین افراد به رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بودند و او بخشنده‌ترینِ مردم زمانه‌اش بود. انس ذکر می‌کند مردی پیش حضرت آمد و از ایشان درخواست کمک مالی کرد. امام به او فرمودند: برو و حاجت خود را در نامه‎‌ای مکتوب کن و برای ما ارسال کن تا حاجتت را برآورده سازیم. آن مرد رفت و در نامه‌ای حاجتش را برای حضرت ارسال کرد. حسن بن علی (علیهماالسلام) دو برابر آن‌چه را خواسته بود، به او اعطا کردند. افرادی که در کنار حضرت حضور داشتند، خدمت حضرت عرض کردند، ای پسر رسول خدا! این نامه برای این مرد چه نامه‌ی پر برکتی بود. امام در جواب فرمودند: بركت آن مرد برای ما زيادتر بود، چرا كه ما را اهل و لایق اين كار خير و با برکت دانست؛ مگر نمی‌دانی كه بخشش واقعی آن است كه بدون طلب و درخواست از تو باشد، اما آن‌چه را پس از درخواست سائل به او بدهی، در حقیقت آن پول و کمک را در برابر آبرويش پرداخته‌ای.»
المحاسن والمساوئ، ج1، ص47- 48.
مقاله: «گوشه‌ای از کرامات امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) از منظر علمای اهل سنت»