پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ علی یعقوبی قطب معنوی یکی از این جریان‌های انحرافی در کشور است که در اواخر دهه هفتاد شمسی شکل گرفته و هنوز هم کم و بیش به حیات خود ادامه می‌دهد. وی در تاریخ ۱۳۴۴هجری شمسی در تهران متولد شده و تحصیلات خود را تا سطح دیپلم در این شهر ادامه داده و در رشته پزشکی دانشگاه شهید بهشتی مشغول به تحصیل می‌شود. به دلیل مشکلاتی که برای وی پیش می‌آید از دانشگاه اخراج می‌شود. از مسايلی كه در شناخت عقائد وی و ديد‌گاه‌ها‌يش مفيد است پی‌گيری ادعا‌های اوست. وی ادعاهايی دارد كه شنيدن آن‌ها ما را در كشف شخصيت و اهدافش ياری می‌كند.

یکی از ادعاهای وی انتفاع از نعمات خاصه است؛ وی معتقد است شيعه بايد از نعمات خاصه برخوردار باشد و اگر محبّی از اين نعمات بهر‌ه‌مند نباشد شيعه نيست. حال ببينيم آقای يعقوبی چه جايگاهی را برای خود و ديگران در باب انتفاع از امام زمان (عج) در باب نعمات خاصه ترسيم می‌كند: «كلاً باب انتفاع در نعمات خاصه و قوا بسته است و دراين زمانه از نعمات خاصه و قوای مهدوی فقط خضر بهره‌مند هستند و مقدار كمی هم بنده بهره‌مند هستم ... ولی به جز خضر و بنده كسی را پيدا نمی‌كنيد كه توان ملكوتی داشته باشد.»[1]

سؤال؛ ایشان با اين إدعا به دنبال چه هدفی می‌گردد؟ جواب این سؤال را باید در کلام دیگر او جست. «بنده اعتقاد دارم كه امام زمان (عج) دراين زمان مقوله حكومت را در اين مملكت راه انداخته است. حكومت از مقوله نعمات خاصه است و امام زمان (عج) در اين مملكت راه انداخته است. حكومت بايد ادامه پيدا كند؛ ولی توسط واجدان نعمات خاصه.»[2]
اين سخن به خوبی نيّت وی را آشكار می‌كند؛ زيرا او بر اين باور است كه بايد واجدان نعمات خاصه حاكم شوند و كسانی كه دارای اين ويژگی هستند: يكی خضر است كه موضوعاً از بحث خارج می‌باشد و ديگری آقای يعقوبی است!

پی‌نوشت:

[1]. به سوي ظهور، جلسه 8، ص 27.
[2]. چهل شب با كاروان حسيني، ص149.