شافعی می‌گوید:
«در سند و متن حدیث جاریه، اختلاف است و اگر صحیح باشد، منظور این است که رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) با آن کنیز به قدر معرفت و شناختش تکلم کرده و وی را مخاطب قرار داده است؛ زیرا این کنیز و امثال او قبل از اسلام مشرک بوده و اعتقادشان بر این بود که اوثان و بت‌ها آلهه‌ای در زمین هستند؛ به این جهت رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) خواستند تا ایمان او را شناسایی کنند، پس از او پرسید: خداوند کجاست؟ (حال) اگر اشاره به اصنام می‌کرد، رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) می‌فهمید که او مؤمن نیست؛ اما از آن‌جایی که گفت: خداوند در آسمان است، رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) فهمید که آن کنیز از بت‌ها تبری جسته است و او به خدا ایمان آورده است که او که در آسمان‌ها و زمین اله است (پرستیده می‌شود) یا این‌که اشاره آن کنیز، به ظواهر کتاب الله بوده است.»
تفسير الإمام الشافعی، شافعی، ج3، ص1397.
مقاله: «تضاد بین فهم امام شافعی و فهم وهابیت تکفیری از حدیث جاریه!»