ابن قیم می‌گوید از احمد بن حنبل نقل شده است که مردی که در ماه رمضان می‌ترسد که مثانه یا بیضه‌هایش از شدت زیادی منی پاره شود، می‌تواند منی را از خود خارج کند؛ او نگفته است که چگونه و توسط چه چیزی این عمل را انجام دهد. او می‌گوید صاحب فصول پس از نقل این مطلب از احمد بن حنبل، گفته است: نظر من اینست که به‌گونه‌ای منی را خارج کند که روزه دیگری باطل نشود، مثل این‌که به‌وسیله دست خودش و یا بدن همسرش و یا کنیزش که روزه نداشته باشد، اما اگر کنیزی داشته باشد نابالغ، باید به‌وسیله دست یا بدن وی استمناء کند؛ هم‌چنین استمناء توسط زن کافره. هم‌چنین جایز است نزدیکی کردن با زن در غیر از فرج (یعنی نزدیکی از عقب). پس اگر بخواهد از جلو نزدیکی کند، چون می‌تواند منی را به‌گونه‌ای دیگر از خود خارج کند، من این کار را جایز نمی‌دانم، چون ضرورت به غیر آن رفع می‌شود، دیگر بعد از ضرورت مساله به حرمت خود برمی‌گردد مانند اکل میتة.
بدائع الفوائد، ابن قيم، ج4، ص1473.
​مقاله: «احکام و آداب آمیزش و استمناء و ...نزد بعضی‌ها»