ابن کثیر می‌نویسد: مردم از باقیمانده آب غسل میت ابن‌تیمیه، خوردند، و باقیمانده سدری که از غسل به جای مانده بود، بین خود تقسیم کردند.
یعنی تبرک به آثار صالحین
در مقابل آن شالی که به دور گردن می‌انداخت، 150 درهم پرداخت شد، و گفته شده برای کلاهی که روی سرش بود، پانصد درهم به آن پرداخت.
یعنی محافظت از آثار صالحین
کنار جنازه، ضجه و گریه و تضرع زیادی شد و مردم برای ابن تیمیه، ختم‌های زیادی در صالحیه و شهر گرفتند و شب و روز مُدام به زیارت قبرش می‌رفتند، و در آن‌جا بیتوته می‌کردند.
یعنی جواز قرائت قرآن بر اموات و مجلس ختم؛ شدّ رحال و سفر برای زیارت قبور صالحین
البداية والنهاية، ابن‌کثیر، ج18، ص297.
مقاله: «هدیه‌ای گرانبها برای مدعیان دروغین سلفیت!»