دمیری، نام اشخاصی که بعد از مرگ تکلّم کرده‌اند را ذکر می‌کند و می‌نویسد: چهار نفر پس از مرگ تکلّم کرده‌اند:
یحیی بن زکریا (علیهماالسلام) هنگامی‌که ذبح شد،
و حبیب نجّار هنگامی‌که گفت «يَالَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ»[يس/26] ای کاش قوم من معرفت و آگاهی داشتند.
و جعفر طیّار (علیه‌السلام) هنگامی‌که آیه‌ی «وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ»[آل‌عمران/169] هرگز گمان مبر کسانی‌که در راه خدا کشته شدند، مردگانند! بلکه آنان زنده‌اند، و نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند، را خواند.
و حسین بن علی (علیهماالسلام) هنگامی‌که آیه «سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُون»[شعراء/227] و ستمكاران به‌زودى خواهند دانست كه به چه مكانى باز مى‌گردند، را خواند.
حياة الحيوان الكبرى، دميری، ج1، ص78.
مقاله: «تلاوت قرآن توسط سر مطهر امام‌حسین (علیه‌السلام) در منابع اهل‌سنت»