پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ علمای اهل‌سنت همواره با بیان کرامات و ذکر فضایل اهل بیت (علیهم‌السلام) در کتاب‌های مهم خود، سیلی محکمی به منکرین مقام والای ائمه اطهار (علیهم‌السلام) زده‌اند و سبب شده‌اند تا شقاوت قاتلین امام حسین (علیه‌السلام) بر همه‌ی مسلمانان تبیین و روشن گردد؛ اما از آن‌جایی که وهابی‌ها با خباثت ذاتی که دارند، منکر این نوع فضایل برای اهل بیت (علیهم‌السلام) می‌شوند، به عنوان شاهد مثال از کتب اهل سنت، ماجرای تکلّم بعد از فوت یکی از تابعین صحابه با اطرافیان خود، که اتفاقات حضورش در عالم برزخ را توضیح می‌دهد،  بیان می‌کنیم و سپس به کرامت سیدالشهداء (علیه‌السلام) در منابع اهل‌سنت می‌پردازیم.

لازم به ذکر است واقعه‌ی تکلّم ربیع بن حراش را تایید و ردّ نمی‌کنیم و فقط به عنوان شاهد مثال از کتب معتبر اهل سنت، در مقابل وهابیت بیان می‌کنیم.

بیهقی، عالم مشهور اهل سنت، در این‌‎باره می‌نویسد: «ربعی بن حراش می‌گوید: به نزد من آمدند و گفتند: برادرت فوت شده است؛ من به کنار جسد برادرم آمدم، در حالی‌که روی او لباسی کشیده شده بود. نزد سرش نشستم و برای بخشش او شروع به ذکر استغفار کردم. هنگامی‌که لباس از صورت برادرم کنار زده شد، او گفت: السلام علیک؛ در جواب او گفتم: علیک السلام. گفتیم: سبحان الله! آیا مرگ از تو دور شده است؟

برادرم گفت: پس از مرگ به حضور خداوند رسیدم و روح و ریحان را دیدم و الله متعال را در حالی‌که خشمگین نبود، ملاقات کردم. خداوند به تن من لباس بهشتی پوشانید و از آن‌چه شما گمان می‌کنید کار (حساب و کتاب) را ساده‌تر یافتم. سپس از خدا اجازه خواستم که به شما خبر و بشارت دهم. پس مرا به سوی رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) ببرید؛ زیرا او به من قول داد که تا با او ملاقات نکنم، آن‌جا را ترک نمی‌کنم و سپس ربیع بن حراش همان‌طور که بود، خاموش گشت.» بیهقی در ادامه در مورد سند روایت می‌نویسد: «سند حدیث صحیح است و هیچ عالم حدیثی در صحتش شک نمی‌کند.»[1]
اما ابن‌عساکر در مورد تلاوت قرآن توسط سر مقدس امام حسین (علیه‌السلام) در ملأعام و جلوی انظار عمومی مردم شام می‌نویسد: سلمه بن کهیل نقل می‌کند: من سر حسین بن علی (علیهما‌السلام) را بر بالای نیزه دیدم که این آیه‌ی قرآن را می‌خواند: «فسيكفيكهم الله وهو السميع العليم؛[بقره/137] و خداوند تو را از شر و آسیب آن‌ها نگه می‌دارد و خدا شنوا و داناست.»[2]
ابن عساکر در جای دیگر کتاب تاریخ‌ دمشق می‌نویسد: «منهال می‌گوید: قسم به خدا! هنگامی‌که در دمشق بودم، سر حسین بن علی (علیهما‌السلام) را در حالي‌که آن را حمل می‌کردند ديدم؛ در این هنگام مردی، سوره کهف را قرائت می‌کرد، تا به اين آيه رسيد: «أم حسبت أن أصحاب الكهف والرقيم كانوا من آياتنا عجبا؛[كهف/9] آیا گمان کردی اصحاب کهف و رقیم از آیات عجیب ما بودند؟!» خداوند سر حسین (علیه‌السلام) را به نطق درآورد و با صدای فصيح فرمود: عجيب‌تر از اصحاب کهف، کشتن من و حمل سر من است.»[3]
دمیری، عالم مشهور سنی مذهب، در کتاب خود، نام اشخاصی که بعد از مرگ تکلّم کرده‌اند را ذکر می‌کند و می‌نویسد: «چهار نفر پس از مرگ تکلّم کرده‌اند: یحیی بن زکریا (علیهماالسلام) هنگامی‌که ذبح شد، و حبیب نجّار هنگامی‌که گفت «يَالَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ؛[يس/26] ای کاش قوم من معرفت و آگاهی داشتند.» و جعفر طیّار (علیه‌السلام) هنگامی‌که آیه‌ی «وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ؛[آل‌عمران/169] هرگز گمان مبر کسانی‌که در راه خدا کشته شدند، مردگانند! بلکه آنان زنده‌اند، و نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند.» را خواند و حسین بن علی (علیهماالسلام) هنگامی‌که آیه «سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُون؛[شعراء/227] و ستمكاران به‌زودى خواهند دانست كه به چه مكانى باز مى‌گردند.» را خواند.»[4]

پی‌نوشت:

[1]. دلائل النبوة، أحمد بن حسين، أبوبكر بيهقی (متوفاى 458هـ)، ج6، ص 454، محقق: عبدالمعطي قلعجی، دار الكتب العلمية، دار الريان للتراث، چاپ اول - 1408 هـ. «عَنْ رِبْعِيِّ بْنِ حِرَاشٍ، قَالَ: أَتَيْتُ فَقِيلَ لِي: إِنَّ أَخَاكَ قَدْ مَاتَ فَجِئْتُ فَوَجَدْتُ أَخِي مُسَجًّى عَلَيْهِ ثَوْبٌ... هَذَا إِسْنَادٌ صَحِيحٌ لَا يَشُكُّ حَدِيثِيٌّ فِي صِحَّتِهِ.» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. أبوالقاسم علی بن حسن معروف بابن عساكر (متوفای 571هـ)، تاریخ دمشق، ج22، ص117، محقق: عمروبن غرامة العمروی، دارالفكر للطباعة، 1415هـ. «سلمة بن كهيل قال رأيت رأس الحسين بن علي رضي الله عنهما على القنا وهو يقول (فسيكفيكهم الله وهو السميع العليم)[بقره/137].» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[3]. أبوالقاسم علی بن حسن معروف بابن عساكر (متوفاى 571هـ)، تاریخ دمشق، ج60، ص369. «عن المنهال بن عمرو قال أنا والله رأيت رأس الحسين بن علي حين حمل وأنا بدمشق وبين يدي الرأس رجل يقرأ سورة الكهف حتى بلغ قوله تعالى (أم حسبت أن أصحاب الكهف والرقيم كانوا من آياتنا عجبا)[كهف/9]. قال فأنطق الله الرأس بلسان ذرب فقال أعجب من أصحاب الكهف قتلی وحملی» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[4]. حياة الحيوان الكبرى، محمد بن موسى دميری (متوفاى 808هـ)، ج1، ص86، دارالكتب العلمية، بيروت، چاپ دوم، 1424 هـ.« وتكلم بعد الموت أربعة: يحي بن زكريا حين ذبح، وحبيب النجار حيث قال (يا ليت قومي يعلمون)[يس/26]، وجعفر الطيار حيث قال: (وَلا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ)[آل‌عمران/169]، والحسين بن علی رضی الله تعالى عنهما حيث قال: (سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ)[شعراء/227]» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.

محمد مهریار