حاکم نیشابوری نقل می‌کند: یحیی بن جعده از زید بن ارقم روایت کرد که همراه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بودیم که به غدیرخم رسیدیم. در آن‌جا درختی بود که حضرت به آن اشاره کرد و از اصحاب خواست تا زیر آن را تمیز کنند. آن روز به اندازه‌ای گرم بود که روزی به گرمی آن ندیده بودیم. پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در آن مکان به ایراد خطابه پرداخت. پس از حمد و ثنای الهی فرمود: هر پیامبر به اندازه نیمی از عمر پیامبر پیشین خود زندگی می‌کند؛ من به زودی دعوت الهی را اجابت می‌کنم و دو یادگار گران‌بها میان شما به جای می‌گذارم، اگر از آن‌ها پیروی کنید، هرگز گمراه نخواهید شد؛ کتاب خدا و عترت من. سپس دست علی (علیه‌السّلام) را گرفت و فرمود: «ای مردم! چه کسی بر جان و مال شما سزاوارتر است؟» گفتند: «خدا و رسول او داناترند.» آن‌گاه فرمود: «هر که من مولای اویم پس علی مولای اوست.»
المستدرک علی الصحیحین، حاکم نیشابوری، ج3، ص613.
مقاله: «اعتراف بزرگان مورد قبول وهابیت به صحت و تواتر حدیث غدیر»