در صحیح بخاری آمده است که عمر بن خطاب در هنگام قحطی و خشکسالی چنین دعا کرد: «اللَّهُمَّ إِنَّا كُنَّا نَتَوَسَّلُ إِلَيْكَ بِنَبِيِّنَا فَتَسْقِينَا، وَإِنَّا نَتَوَسَّلُ إِلَيْكَ بِعَمِّ نَبِيِّنَا فَاسْقِنَا.»
کوثری، عالم حنفی، می‌گوید: تقیید عبارت «انا کنا نتوسل» به عصر حیات رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نیاز به دلیل قوی دارد، و لذا نمی‌توان آن را صرفاً به ایام زندگانی آن حضرت، مقید کرد.
محق التقول فی مساله التوسل، کوثری، ص13.
مقاله: «نقد ادعای عبدالرحمن دمشقیه راجع به ممنوعیت توسل به صالحین، بعد از وفات ایشان»