ذهبی به‌عنوان قاعده‌ای مقرر در کتمان حقایق می‌نویسد که مسائلی که باعث بدبینی به اصحاب می‌شود، باید کتمان و بلکه نابود شود؛ وی می‌گوید: «کلام بزرگان هنگامیکه برای ما معلوم شود که از روی هوا و عصبیت است، به آن التفاتی نمی‌شود، بلکه از آن دست کشیده شده و روایت نمی‌شود. همان‌طور که ثابت شده است، صرف‌نظر کردن از بیشتر آنچه بین صحابه و جنگ میان آنان که خدا از همه‌ی آنان راضی باد(!!!) و هنوز هم آن در دیوان‌ها و کتاب‌ها و جزء‌ها از کنار ما رد می‌شوند، ولی بیشتر آن منقطع و ضعیف است و بعضی از آن دروغ است و این است آنچه در دست‌های ما و بین علمای ماست. پس شایسته است ترک و پنهان داشتن آن، بلکه از بین بردنش تا قلب‌ها نسبت به صحابه، صاف شود و بر حبّ صحابه افزوده شود(!!!) و کتمان این امر بر عامّه‌ی مردم و تک تک علما واجب است.»
سیر اعلام النبلاء، ذهبی، ج10، ص92-94.
مقاله: «امر به کتمان حقایق در منابع اهل تسنن»