پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ چند روز پیش، خبری منتشر شد که جامعه ایرانی را در شوک و حیرت فرو بُرد. بدن قطعه قطعه شده‌ی یک جوان در چند سطل زباله در شهرک اکباتان تهران یافت شد. مدتی بعد، آشکار شد که این جسم تکه تکه شده، متعلق به یک کارگردان 47 ساله به نام بابک خرمدین است. بلافاصله هم قاتل (قاتلین) پیدا شدند: پدر و مادر!

پدر و مادر بابک، اعتراف کردند که چند سال پیش، دامادشان و بعد هم دخترشان و به تازگی، باک را کشته و قطعه قطعه کردند.

پدر بابک که سرهنگ بازنشسته ارتش و از دوستداران و هواداران سلطنت پهلوی است، مدعی شد که داماد، دختر و پسرش بابک به فساد اخلاقی مبتلا بودند و به همین سبب، آن‌ها را کُشت. پدر و مادر، در مصاحبه با رسانه‌ها اعلام کردند که از این قتل‌ها پشیمان نیستند و عذاب وجدان ندارند.

پدر، در مصاحبه‌ای دیگر، پرده از اندیشه‌های باستان‌گرایی‌اش برداشت و اعلام کرد که قبلاً نام خانوادگی‌اش چیزی دیگر بود. اما به خاطر تنفّری که از عرب‎ها داشت (و دارد)، نام خانوادگی‌اش را به خرمدین تغییر داد و اسم پسرش را «بابک» گذاشت. او گفت: «بابک خرمدین ضدّ عرب بود. بابک 22 سال با اعراب جنگید و این سبب شد که توانستیم اعراب را از ایران پاک و مقدس بیرون کنیم.» او در پاسخ به خبرنگاران در دادستانی جنایی گفت:‌ «من با عرب‌ها مشکل دارم. دوستشان ندارم. قدرت داشته باشم کل عرب‌ها را از بین می‌برم.»

بنگرید به: یورو نیوز فارسی (per.euronews)، 19 مِی 2021.

یک نکته: نمی‌دانیم که پدر بابک، حق داشت چنین کند، یا نه. قضاوت این مسئله بر عهده دادگاه صالح است. اما این را می‌دانیم که اگر بابک و خانواده‌اش، مذهبی بودند، آنگاه شاهد آن می‌بودیم که رسانه‌های دین‌ستیز و برانداز، دین و مذهب و روحانیت را به باد ناسزا می‌گرفتند. اما اکنون که پدر بابک، تفکر ملی‌گرایی و باستانگرایی دارد، همان رسانه‌ها لب فرو بسته و خود را به ندیدن و نشنیدن زده اند. این چیزی نیست جز مظلومیت دین... و ستمگری دین‌ستیزان...