پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ نگاه به دست اجانب و عدم اتکا بر توانایی متخصصین و منابع داخلی ضربه‌ای به کشور می‌زند که جبران ناپذیر است. این‌که هشت سال کشور را معطل معاهده‌ای به نام برجام کردند و حتی آب خوردن را نیز منوط به امضای این توافق کردند، خسارت محض بود.
عدم تولید مسکن، عدم ایجاد اشتغال، عدم پشتیبانی از تولید داخلی و غیره در این سال‌ها رخ داده است که اگر دولت به مقدار برجام، نگاهی به این موارد داشت، مطمئنا وضع بهتری را شاهد بودیم. رهبر معظم انقلاب بارها نسبت به خوش‌بینی نسبت به خارجی‌ها هشدار داده‌اند؛ رهبری معظم می‌فرمایید: «من البتّه هیچ‌وقت نسبت به مذاکره‌ی با آمریکا خوش‌بین نبودم. نه از باب یک توهّم بلکه از باب تجربه؛ تجربه کردیم.»[1] اما ما متأسفانه می‌بینیم با افرادی طرف هستیم که از همان روز اول با شعار توافق با کدخدا شروع کردند و بعد از توافق و این‌همه تحقیر دوباره کشور را به سمت توافق مجدد سوق می‌دهند.

با این‌که توافق مجدد هم تضمینی برای خلف وعده آن‌ها نیست و یک دلخوشی زودگذر برای بعضی مسئولین است ولی باز خبری از «نگاه به داخل» نیست! رهبر معظم انقلاب مکررا فرمودند که راه برون رفت از این مشکلات تحریم، اقتصاد مقاومتی است و ما شخصی را می‌خواهیم که نگاه و تکیه او بر داشته‌های داخلی باشد. رهبر معظم انقلاب می‌فرمایند: «من این را گفته‌ام، باز هم تکرار می‌کنم، تا فعّالان بخش‌های گوناگونی که در زمینه‌ی اقتصاد و غیر اقتصاد مسئول هستند همه بدانند که علاج همه‌ی مشکلات در داخل کشور است. بسیاری از مشکلات ما مربوط به خارج از کشور است، امّا علاجش در داخل است. هیچ‌ کس علاج مشکلات را در خارج از کشور جستجو نکند.»[2]

بعد از این‌همه تاکید رهبر انقلاب و مسئولین دلسوز کشور بر این‌که مشکلات کشور با تکیه بر توان داخلی حل می‌شود اما بعضی مسئولین هنوز دنبال گلابی برجام هستند. آیا این‌همه خلف وعده در زمان اوباما و ترامپ و تحمیل تحریم‌های متنوع دیگر بس نیست؟

پی‌نوشت:

[1]. سخنرانی 20/1/94.
[2]. سخنرانی 21/7/99.