«عکرمه می‌گوید: روزی ابن‌عباس به من و به پسرش علی، گفت: نزد ابوسعید بروید و از او حدیث بشنوید؛ ما نزد ابوسعید رفتیم و دیدیم که او در حال تعمیر دیوار خانه‌ای است؛ پس عبایش را جمع کرد و گوشه‌‌ای نشست و شروع کرد به نقل روایت، تا این‌که رسید به روایت ساختن مسجد، گفت: ما در ساخت مسجد خشت‌ها را یکی یکی برمی‌داشتیم و می‌بردیم، ولی عمار دوتا دوتا خشت می‌برد. پیامبر وقتی این صحنه را دید، با دستان خود خاک را از سر و روی عمار پاک کرد و فرمود: وای بر عمار! گروه نابکار او را می‌کشند، در حالی‌که عمار آنان را به بهشت و آنان عمار را به سوی آتش می‌خوانند؛ ابوسعید گفت: عمار گفت: من از دست فتنه‌ها به خدا پناه می‌برم.»
الصحیح البخاری، بخاری، ج1، ص161، ح447.
مقاله: «حدیثی تعیین کننده و معیار حق و باطل، در فضیلت عمار»