پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ کوروش دوم (کوروش بزرگ) در منشورِ خود، چندین بار، بُت مَردوک (Marduk) را خدای خود خواند. پیش‌تر بیان کردیم که مردوک در لغت به معنی گوساله‌ است و پرستشگرانِ آن باور داشتند که روح آن گوساله در بت حلول کرده است. کوروش هم در منشور، خود را در زمره‌ی بندگان و پرستشگران گوساله می‌نامد.[1] با این سخن، کوروش، گوساله‌پرست و بُت‌پرست بوده است.

خشایارشا، پسر داریوش اول هخامنشی و نوه‌ی دختریِ کوروش دوم (کوروش بزرگ) بود. او هنگامی که به حکومت رسید، بیانیه‌ای صادر کرد و مردوک را به بادِ فحش (سِزا) کشیده؛ آن را "دیو" و مردوک پرستان را دیوپرست (شیطان پرست) نامید و دستور داد تا معبد مردوک را ویران و با خاک یکسان کنند.[2] از این سخن، چنین نتیجه به دست می‌آید که خشایارشا، کوروش را دیوپرست (شیطان پرست) می‌دانست.

پی‌نوشت:

[1]. بنگرید: «کورش هخامنشی و پرستش مردوک»
[2]. والتر هینتس، داریوش و ایرانیان، تهران: نشر ماهی، 1392، ص 366.