ابن سعد می‌گوید: وقتی امام حسن (علیه‌السلام) در حال احتضار بود گفت مرا نزد رسول خدا به خاک سپارید؛ امام حسین (علیه‌السلام) اراده قصد داشت این وصیت را عمل کند، بنی‌امیه، مروان و سعید بن عاص که والی مدینه بود، مانع شدند؛ بنی‌هاشم آماده مقابله شدند؛ عایشه نیز مخالفت کرده و گفت که نزد پیامبر، احدی دفن نخواهد شد.
مروان بن حکم نامه‌ای به معاویه فرستاد و ماوقع را شرح داده و خودنمایی کرد، هم‌چنین این نکته را گفت آنان منع کردند که عثمان در کنار پیامبر و شیخین دفن گردد و می‌خواهند امام حسن را دفن کنند و ‌با سعایت از والی مدینه (سعید بن عاص)، باعث عزل او و جایگزین شدن خودش به جای او گردید.
تذکره الخواص، سبط بن جوزی، ص213.
مقاله: «دفن امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) در بقیع»