علوی مالکی می‌نویسد: «ما به کسانی مبتلا شده‌ایم که در توزیع کفر و شرک و صادر کردن احکام با القاب و اوصاف غیر صحیح تخصص دارند، اوصافی که لایق مسلمان شهادت دهنده به توحید و نبوّت پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نیست، مثل این‌که برخی از آنان به افرادی که مخالف خود در رأی و مذهب هستند عنوان: تحریف کننده، ... دجال، ... شعبده باز، ... بدعت‌گذار، ... و در آخر مشرک... و کافر را اطلاق می‌کنند؛ ... از بسیاری از سفیهانی که خودشان را به عقیده نسبت می‌دهند، شنیده‌ایم که چگونه امثال این‌گونه الفاظ را جزافی و به طور گسترده، به کار می‌برند و حتی برخی از آن‌ها پا از این فراتر نهاده و بر مخالف خود عنوان: (دعوت کننده به شرک و گمراهی در این زمان، و تجدید کننده ملّت عمرو بن لحیّ آقای فلانی...) را به کار می‌برند... این‌گونه از برخی سفیهان می‌شنویم که به صورت گسترده امثال این دشنام‌ها و فحش‌ها و الفاظ قبیح را به کار می‌برند، الفاظی که تنها از افراد کوچه و بازار صادر می‌شود، کسانی‌که اسلوب و روش دعوت و طریقه ادب در مناقشه را به خوبی نمی‌دانند... .»
التحذیر من المجازفه بالتکفیر، محمد بن علوی المالکی، ص34.
مقاله: «ابن‌تیمیه حرّانی در نگاه برخی از معاصرین»