در روایتی از ابن‌عباس نقل شده است که بعد از آن‌که بهشتیان در بهشت ساکن می‌شوند، نوری را مشاهده می‌کنند که بهشت را روشن کرده است، گمان می‌کنند که نور خورشید است که بهشت را روشن کرده است؛ آن‌ها می‌گویند: خداوند در قرآن نازل کرده بود که در بهشت، خورشید دیده نمی‌شود؛ پس منادی به آنان ندا خواهد داد: این نور خورشید و ماه نیست، به درستی‌که علی و فاطمه (علیهماالسلام) می‌خندند و از لبخند این دو، بهشت نور باران شد. خداوند در مورد ایشان سوره (هل اتی) را نازل کرده است.
تفسیر قرطبی، ج19، ص138.
مقاله: «روشن شدن بهشت، با نور لبخند امیرالمؤمنین و حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها)»