از عمده ویژگی‌هایی که باعث شکل‌گیری عقاید کلامی مکتب وهابیت گردیده، اخذ به ظواهر آیات و روایات، هم‌چنین نفی هرگونه تفسیر و تأویل در باب فهم معانی آن‌ها است. از جمله اتهاماتی که از سوی وهّابیت در مبحث زیارت قبور به شیعه وارد می‌شود، تهمت شرک و قبرپرستی است.
که در پاسخ باید گفت زیارت قبور در سنت نبوی رایج بوده است، چنان‌که انس بن مالک از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) روایت کرده، آن حضرت به قبرستانی گذر کرد و در آن‌جا زنی را مشاهده کرد که بر قبری نشسته و می‌گرید، حضرت بدون آن‌که او را از حضور در قبرستان و زیارت قبور نهی فرماید، فرمود در مصیبت به جای گریه، تقوا و صبر پیشه‌ساز: «پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به قبرستانی گذر کرد و زنی را مشاهده فرمود که در کنار قبری به گریه و زاری مشغول است. حضرت به وی فرمود: تقوا و صبر پیشه‌ساز.»[1]
دارقطنی، بیهقی و دیگران از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) روایت کرده‌اند: «هر کس قبر مرا زیارت کند، شفاعت من بر او واجب می‌گردد.»[2] هم‌چنین ابن عمر، از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) روایت کرده: «هر که به زیارت من آمده و خواسته‌ای جز زیارت من نداشته باشد، بر من واجب است که روز قیامت او را شفاعت کنم.»[3] هم‌چنین از ابن عمر، از پیامبر گرامی (صلی‌الله‌علیه‌وآله) روایت شده که آن حضرت فرمود: «کسی‌که حج آورد و پس از آن، قبر مرا زیارت کند، مانند کسی است که در زمان حیات من به دیدارم آمده باشد.»[4] هم‌چنین، از ابن‌عمر، از پیامبر گرامی (صلی‌الله‌علیه‌وآله) روایت شده: «کسی‌که مرا زیارت کند در قیامت شاهد و یا شفیع او خواهم بود.»[5] و نیز روایات دیگر که از مجموع آن‌ها می‌توان ادعای تواتر در مضمون آن‌ها را داشت.
مسلم در صحیح خود از بریده از پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) روایت کرده، هرگاه آن حضرت به زیارت قبور می‌‍رفت، این‌گونه می‌فرمود: «سلام بر شما زنان و مردان مؤمن از سرزمین مسلمانان! ما نیز اگر خدا بخواهد، به‌زودی به شما ملحق خواهیم شد.»[6]

پی‌نوشت:

[1]. «مرّ النبیّ صلی الله علیه و آله و سلم بامرأة عند قبر و هی تبکی فقال اتّقی الله واصبری» صحیح بخاری، بخاری، دار ابن کثیر، ج 1، ص 422. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. «قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم: من زار قبری وجبت له شفاعتی.» سنن الدارقطنی، دار المعرفه، بیروت، ج 2، ص 278.
[3]. «من جائنی زائرا لیس له حاجة إلّا زیارتی، کان حقا علیّ أن أکون له شفیعا یوم القیامة.» المعجم الکبیر، ج 12، ص 291.
[4]. «من حجّ و زار قبری بعد وفاتی، کان کمن زارنی فی حیاتی.» سنن الدار قطنی، ج 2، ص 278.
[5]. «من زارنی کنت له شهیدا أو شفیعا.» مختصر تاریخ دمشق، ج 2، ص 407.
[6]. «السّلام علیکم أهل الدّیار من المؤمنین و المسلمین و إنّا إن شاء الله للاحقون.» صحیح مسلم، مسلم، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، ج 2، ص 671. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.