پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ نهاد رهبری بهائیت بیت العدل، در بخشی از پیامی که به مناسبت تولد علی‌محمد باب صادر کرد، با ادعای فراگیری جهل، نادانی، تعصب، فساد و تبعیض در ایرانِ پیش از ظهور و بروز ادعای علی‌محمد باب، به ذکر برخی دستاوردهای خیالی مسلک بابیت پرداخت. همچنان که در بخشی از این پیام، علی‌محمد باب عامل رسیدن عالم انسانی به معیار والای رفتار و کردار، و قوای روحانی او عامل گسترش علوم معرفی شده است. همچنین تعالیم باب و بهاء، منادی مبارزه با نظام‌های سلطه‌طلب و انحصارگرا معرفی شده.[1]

اما در پاسخ به این ادعاها می‌گوییم:

اول: همان‌گونه که می‌بینیم، تشکیلات بهائیت تلاش بسیاری دارد تا تصویری سیاه از جامعه‌ی قبل از ادعای مهدویت و نبوت علی‌محمد باب به نمایش گذارد و از این‌رو، ظهور ادعای باب را به عنوان نوری نجات‌بخش معرفی کند. اما لازم است بدانیم که بر خلاف این سیاه‌نمایی‌ها، نه تنها علی‌محمد باب با جهل، نادانی و تعصب مبارزه نکرد، بلکه با تعالیم ساختگی‌اش، خود عامل گسترش جهل، نادانی و تعصب بوده است. چرا که اساساً علی‌محمد باب با تحریف، تقطیع و دوختن آیات قرآنی و ادعیه و  کلمات بی‌معنی به یکدیگر، عباراتی اکثراً نامفهوم درست کرده و آنان را به عنوان نزولات جدید و الهی به خورد مریدانش داده است.[2] البته اگر عبارات سرتاپا غلط و بی‌معنی باب را به معنای مبارزه با جهل و نادانی بدانیم، آری؛ جناب باب با ممنوعیت مطالعه و آموزش هرگونه کتابی غیر از کتُب بابی[3] و حکم به سوزاندن تمام آثار علمی و الهی[4] در راستای همین هدف ادعایی تشکیلات بهائیت گام برداشته است. بنابراین اگر هم به ادعای تشکیلات بهائیت، جهل و نادانی پیش از بروز ادعای علی‌محمد باب جامعه را فراگرفته بود، جناب باب خود مؤیّد آن‌ها بوده است.

دوم: چگونه می‌توان علی‌محمد باب را عامل رسیدن عالم انسانی به معیار والای رفتار و کردار دانست در حالی که او با صدور دستوراتی بیرحمانه، بربریت را به اوج رسانید! همچنان که با حکم به توقیف تمامی اموال غیربابیان [5]، دستور به نابودی و برچیدن غیربابیان از روی زمین داده است: «مَن یطلع علی البیان بمَلَکٍ فإنَّه مظهر قَهر الله لَن تذر فوق الأرض إذا استطاع أحداً غیر البابیین [6]؛ هرکس با آگاهی بر دین بیان (یعنی در حالی که مومن به دین بیان است) صاحب حکومت شود، پس او مظهر خشم خداست. پس اگر می‌تواند نباید بر روی زمین کسی را به جز بابیان (زنده) بگذارد».
بنابراین بر خلاف ادعای تشکیلات بهائی، علی‌محمد باب نه تنها با نظام‌های سلطه‌طلب و انحصارگرا به مقابله برنخواست، بلکه خود نیز درصدد ایجاد نظامی دیکتاتوری و بی‌رحم بود که در آن، دگراندیشان حتی از حق حیات محروم بودند. اما اینک، تشکیلات بهائیت به خیال گذر زمان و فراموشی مردم و همچنین نادیده گرفتن آثار مکتوب علی‌محمد باب، در دویستمین سالگرد تولد باب، به کلّی شخصیت و تفکرات او را با توسل به دروغ، استحاله می‌کند!

پی‌نوشت:

[1]. پیام نهاد رهبری بهائیت بیت العدل، به مناسبت سالگرد تولد علی‌محمد باب، مورخ: اکتبر 2019 م، ص 2.
[2]. همچون این عبارات بی‌معنی و مفهوم جناب باب: «بسم الله الاء له الاء له اللهم انی اسئلک باسمک یا آلِه یا اِلاه یا الله یا اَلِه یا اُلّاه یا اُلوه یا اَلیه یا اَلّوه یا اُلّوه یا اُلَهان یا مُؤله یا مؤَلّه یا مئآله یا مُتآلِه یا مؤتله یا متآله یا مستأله...»: علی‌محمد شیرازی، پنج شأن، عبارات ابتدایی.
[3]. ر.ک: علی محمد شیرازی، بیان فارسی، واحد 4، باب 10.
[4]. ر.ک: همان، واحد 6، باب 6.
[5]. همان، واحد 5، باب 5
[6]. علی محمد شیرازی، لوح هیکل الدین، واحد 4، باب البهاء؛ همان، واحد 7، باب 16.