پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ برخی از انصار احمدالحسن ادعا می‌کنند که ائمه معصومین (علیهم‌السلام) را در رؤیا دیده‌اند که به حقانیت وی شهادت داده‌اند و برای اثبات حجیت سخن خود به روایتی از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآلهوسلم) استناد می‌کنند که فرمود: «مَنْ رَآنِی فِی اْلمَنَامِ فَقَدْ رَآنِی فَإِنَّ الشَّیْطَانَ یَتَمَثَّلُ بِی فِی نَوْمٍ وَ لایَقَظَةٍ وَلا بِأحد من اوْصِیَائِی إِلیَ یَوْمِ الْقِیَامَة.» [1] «هر کسی مرا در خواب دید، به درستی که مرا دیده است. زیرا شیاطین به صورت من در خواب و بیداری مجسّم نمی‌شوند. حتی به صورت اوصیاء من نیز تا روز قیامت در نمی‌آیند.»

 در پاسخ باید گفت:
اولا؛ حقیقت خواب سازی توسط شیطان و جن، توسط احمدالحسن تأیید شده است.  لذا بعید نیست که ابلیس و نیروهای آن، در خواب افراد تصرف کرده و خود را به عنوان معصوم معرفی نموده و احمد الحسن را تأیید کنند.[2]
ثانیا؛ مرحوم نراقی(رحمةالله‌علیه) در این خصوص می‌فرماید: «دیدار معصوم در خواب، فرع آن است که او را در بیداری دیده باشیم و گرنه چگونه می‌توان گفت: آن‌که را در خواب دیده‌ایم همان معصوم است. لذا آن‌چه مسلّم است حجّیت کلام معصوم در بیداری و وضع عادی است، نه در خواب و رؤیا. »[3]
ثالثاً؛ «علامه حلّی(رحمة‌الله‌علیه) در جواب پرسشگری (سیّد مهنّا)  که گفته است: در صورتی که شخصی در قالب معصوم به رؤیای افراد ظاهر شده و دستورات و القائاتی داشته باشد تکلیف چیست، گفته است: در این صورت مسأله از دو حالت خارج نیست: 
الف: دستوراتی که خلاف ظواهر کتاب و سنّت است.
ب: دستوراتی که موافق کتاب و سنت است.
با این وجود، گروه اوّل مردود بوده و گروه دوم جائز العمل است نه واجب العمل.  این در حالی است که تمامی رؤیاهای دیده شده در خصوص احمد بصری با دستورات کتاب و سنت مخالف می‌باشند. گذشته از آن، در فرض محال، اگر حقانیت احمدالحسن با کتاب و سنت موافق باشد، بازهم واجب العمل نبوده و تکلیف ساز نمی‌‌شد. قابل توجه این‌که؛ تاکنون هیچ پیامبری از جانب خداوند به واسطه خواب و رؤیا به مردم معرفی نشده و حتی رسالت هیچ پیامبری، در خواب به وی اعطا نگردیده است. آن‌چه بوده، با برهان قاطع و اعجاز ساطع بوده و اعلام رسالتشان به واسطه فرشتگان و ملائک در عالم بیداری بوده است.»[4]

پی‌نوشت:

[1]. بحارالانوار،علامه مجلسی، دارالاحیائ التراث العربی، ج 58، ص 235.
[2]. الجواب المنیر عبرالاثیر، احمدالحسن، اصدارات انصار، بی‌تا، بی‌جا، ج 1، ص 321
[3]. مناهج الاحکام، نراقی،  فصل حجیت خبر واحد، قم: نشر جامعه مدرسین، بی‌تا، ص 232.
[4]. مصابیح الانوار، ج 2، ص 14.