قرطبی نقل می‌کند که گروهی ازجمله پیروان ابوحنیفه، با تمسک به آیه 185 سوره بقره و عبارت «وَلِتُكْمِلُوا الْعِدَّةَ» معتقدند که با رؤیت هلال ماه ثابت می‌شود و باید 30 روز (مقدار عده که باید تکمیل شود) روزه داشت (دیدن ماه در هر جایی از کره زمین صورت گیرد، و خبر به جای دیگر برسد، قضای روزه نگرفته بعداً لازم است)؛ برخی دیگر در مخالفت با این نظر، با تمسک به روایت نبوی «صُومُوا لِرُؤْيَتِهِ وَأَفْطِرُوا لِرُؤْيَتِهِ»، تعدادی برای روزهای ماه رمضان در نظر نمی‌گیرند و دیدن ماه را در هر مکانی برای شروع و پایان ماه مبارک رمضان معتبر می‌دانند.
ابن‌عبدالبر می‌گوید اجماع بر این است که اگر در مکان دوری رؤیت هلال صورت گرفت، به مکان دیگر ربطی نداشته و اعتباری به آن نیست و برای هر مکانی، رؤیت در آن مکان و شهرهای نزدیک به آن مکان معتبر است.
قرطبی، تفسیر قرطبی، ج2، ص296.
مقاله: «اختلاف در اعتبار یا عدم اعتبار، در دیدن ماه در مکان‌های دور»