در صحیح مسلم آمده است که: «در یکی از روزها، معاویة بن ابی سفیان، به سعد دستور داد تا به ابوتراب (حضرت علی بن ابی‌طالب علیه‌السّلام) ناسزا بگوید! [«سعد» از دستور او سرپیچی کرد.] معاويه، از وی پرسید: "چرا به علی دشنام نمی‌دهی؟" سعد گفت: "به خاطر آنکه سه فضیلت از رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) در شأن علی (علیه‌السّلام) شنیده‌ام که با توجه به آن‌ها، هیچ‌گاه به سبّ و دشنام او اقدام نمی‌کنم و هرگاه یکی از آن‌ها برای من بود، بهتر و ارزنده‌تر از شتران سرخ‌مو بود که در اختیار من باشد. ... فضیلت سوم علی بن ابی‌طالب این است که آن هنگام که آیه مباهله (فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ) نازل شد، رسول خدا، علی و فاطمه و حسنین را به حضور طلبید و فرمود که پروردگارا! اینان اهل بیت من هستند.»
مسلم نیشابوری، صحیح مسلم، ج4، ص1871.
مقاله: «آیات نازل شده در شان امام حسین به اعتراف اهل سنت»