یک... دو... سه... چهار.. پنج... هر ثانیه‌ای را که می‌شماریم، لحظه به لحظه حکومت ظلمت در زمین بیشتر و بیشتر می‌شود. این دریای طوفانیِ مرگبار، فوج فوج مردمان را در خود می‌بلعد. بسیاری از این غرق‌شدگان چنان مست‌ و در حیوانیت خود از خود بی‌خودند که نابودی تدریجی خود را حس نمی‌کنند. اما آنان که به هوشند، هر آینه از ورای تاریکی‌ها در انتظار بارقه‌ای نور اند که راه نجاتی برایشان گشوده شود. اما همه ناامید خواهند شد، جز کسانی که خداوند، قلبشان را با صبر آزموده باشد. وعده خدا خواهد رسید و «يَمْلَأَ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً» (روایت عبدالعظیم حسنی از امام جواد علیه السلام)، قائم آل محمد، به اذن الهی، زمین را پر از عدل خواهد کرد، به همان صورت که پیش‌تر پر از ظلم شده بود. 
اکنون، پرچم آزادی و شرف با نام حسین (ع) در دنیا برافراشته است. آنجایی که رنگ مقاومت و بوی شرافت و انسانیت باشد، نام حسین می‌درخشد. و این حسین تربیت شده دامان فاطمه (س) بود. فاطمه (س) بدون اغراق، الگوی همه آزادگان در آینده بشریت خواهد بود و چادر مشکی فاطمه (س) پرچم ظهور و عَلَم حکومت عدل در جامعه انسانی خواهد شد.
فاطمه برترینِ شخصیت تاریخ انسانی است. نشان این سخن آن است که تربیت شدگان مکتب فاطمه، با کرامت‌ترین و فداکارترین شخصیت‌های تاریخ اند.