در مسند احمد بن حنبل و چندین کتاب دیگر آمده است:
«حدثنا عبد الْمَلِک بن عَمْرٍو حدثنا کثِیرُ بن زَیدٍ عن دَاوُودَ بن أبی صَالِحٍ قال أَقْبَلَ مَرْوَانُ یوْماً فَوَجَدَ رَجُلاً وَاضِعاً وَجْهَهُ علی الْقَبْرِ فقال أتدری ما تَصْنَعُ فَأَقْبَلَ علیه فإذا هو أبو أَیوبَ فقال نعم جِئْتُ رَسُولَ اللَّهِ- ولم آتِ الْحَجَرَ سمعت رَسُولَ اللَّهِ- لاَ تَبْکوا علی الدِّینِ إذا وَلِیهُ أَهْلُهُ وَلَکنِ ابْکوا علیه إذا وَلِیهُ غَیرُ أَهْلِهِ.»
از داوود بن أبوصالح نقل شده است که روزی مروان دید که شخصی صورتش را بر قبر پیامبر گذاشته است؛ پس گفت: آیا می‌دانی چه‌کاری را انجام می‌دهی؟ نزدیک آمد و دید که آن شخص أبو أیوب انصاری است. ابو أیوب گفت: بلی من آمده ام پیش رسول خدا و پیش سنگ نیامده‌ام. از رسول خدا شنیدم که می‌فرمود: برای دین گریه نکنید زمانی‌که افراد شایسته حاکم باشند؛ ولی زمانی گریه کنید که نااهلان حکومت می‌کنند.
(مجمع الزوائد و منبع الفوائد، هیثمی، موسسة المعارف، بیروت: ج4، ص2)
مقاله: «زیارت قبور شرک است یا سنت؟»