ابن تیمیه حرّانی با دیدن چند روایت در فضیلت اهل‌بیت (علیهم‌السّلام)، بدون هر گونه دلیلی، همه را یک‌جا کذب و دروغ پنداشته و می‌گوید:
«این روایات از احادیث دروغینی است که اگر کسی کمترین آگاهی به علم حدیث داشته باشد، به محض دیدن آنها به دروغ بودن آنها پی‌می‌برد.»
«الْأَحَادِيثِ الْمَكْذُوبَةِ مَا لَا يَخْفَى كَذِبُهُ عَلَى مَنْ لَهُ أَدْنَى مَعْرِفَةٍ بِالْحَدِيثِ، فَضْلًا عَنْ عُلَمَاءِ الْحَدِيثِ، وَلَيْسَ هُوَ مِنْ عُلَمَاءِ الْحَدِيثِ وَلَا مِمَّنْ يُرْجَعُ إِلَيْهِ فِي هَذَا الشَّأْنِ الْبَتَّةَ»
منهاج السنة النبویة، ابن تیمیه، مؤسسه قرطبة، ج 5، ص 42
مقاله: «آیا حدیث «علیّ قسیم النّار و الجنّة» دروغ است؟»
این تصویر می‌تواند برای موضوع «عدم اشراف ابن تیمیه به کتاب‌های مورد قبول خود» مورد استفاده قرار بگیرد.