ابن تیمیه در کلام خود چنین می‌نویسد: «شیعه و غیر شیعه بدون آن‌که این مطلب را مذمتی برای فاطمه (سلام‌الله‌علیها) به شمار آورند، نقل کرده‌اند که فاطمه (سلام‌الله‌علیها) به خاطر از دست دادن پدرش بی‌نهایت محزون گردید و برای عزا به بیت‌الاحزان می‌رفت. این حزن و اندوه فاطمه (سلام‌الله‌علیها) برای پدرش امری بی‌فایده و غیر قابل بازگشت بود؛ در حالی‌که ابوبکر در زمان حیات پیامبر (صلی‎الله‎علیه‌وآله) برای وی محزون بود؛ آن هم حزنی که برای حراست و پاسبانی از جان پیامبر (صلی‎الله‎علیه‌وآله) بود. به همین روی، هنگامی که پیامبر (صلی‎الله‎علیه‌وآله) از دنیا رفت، ابوبکر محزون نگردید؛ چراکه حزن پس از پیامبر (صلی‎الله‎علیه‌وآله) فایده‌ای در بر ندارد. بنابراین می‌توان گفت: بی‌شک حزن و اندوه ابوبکر کامل‌تر از حزن و اندوه فاطمه (سلام‌الله‌علیها) است.»
«يَحْكُونَ عَنْ فَاطِمَةَ مِنْ حُزْنِهَا عَلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مَا لَا يُوصَفُ، وَأَنَّهَا بِنْتُ بَيْتِ الْأَحْزَانِ، وَلَا يَجْعَلُونَ ذَلِكَ ذَمًّا لَهَا مَعَ أَنَّهُ حُزْنٌ عَلَى أَمْرٍ فَائِتٍ لَا يَعُودُ وَأَبُو بَكْرٍ إِنَّمَا حَزِنَ عَلَيْهِ فِي حَيَاتِهِ خَوْفَ أَنْ يُقْتَلَ وَهُوَ حَزْنٌ يَتَضَمَّنُ الِاحْتِرَاسَ، وَلِهَذَا لَمَّا مَاتَ لَمْ يَحْزَنْ هَذَا الْحُزْنَ لِأَنَّهُ لَا فَائِدَةَ فِيهِ فَحُزْنُ أَبِي بَكْرٍ بِلَا رَيْبٍ أَكْمَلُ مِنْ حَزْنِ فَاطِمَةَ»
منهاج السنه النبویه, ج 8, ص 459, احمد بن عبدالحلیم بن تیمیه الحرانی ( 728 ه)
مقاله: «تمجید یا تقبیح حزن ابوبکر نسبت به رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)»
این‌ تصویر می‌تواند برای موضوع «تضعیف اهل‌بیت و بزرگ جلوه دادن ابوبکر و عمر» مورد بررسی قرار بگیرد.