ابن‌تیمیه هر جا حدیثی در فضایل اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) می‌دید آن را با تمام توان در مقام انکار و یا تضعیف آن بر می‌آمد؛ که این خود دلیلی بر خبث طینت او است. بنابراین طبیعی است کسی‌که به برترین شخصیت جهان اسلام بعد از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) اهانت می‌کند، این اهانت خود را واضح و آشکار کند.
او در کتاب منهاج السنة می‌نویسد: «به روافض (شیعیان) گفته می‌شود: اگر ناصبی‌ها به شما بگویند: علی (علیه السّلام) خون مسلمانان را حلال دانست و بدون دستور خدا و پیامبر برای ریاست خودش جنگید، و حال آن‌‌که حضرت فرموده: فحش دادن به مسلمان سبب فسق است و جنگ با او کفر و فرموده: پس از من دوباره به دوران کفر و جاهلی باز نگردید، چون عده‌ای از شما گردن دیگری را می‌زند، پس علی (علیه السّلام) بدین دلیل کافر است، دلیل شما (رافضه) در پاسخ دلیل ایشان (نواصب) قوی‌تر نخواهد بود؛ زیرا روایاتی که ایشان بدان استدلال کرده‌اند، صحیح است.» پناه می‌بریم به خداوند از این سخنان هتاکانه و زشت ابن تیمیه که او دلایل نواصب و دشمنان امیرمؤمنان (علیه السلام) برای اثبات اکاذیبشان نسبت به آن حضرت را قوی‌تر دانسته، ولی دلائل شیعیان در اثبات فضایل آن حضرت را سست و ناچیز دانسته و به هر طریقی در آن‌ها خدشه می‌کند.
هم‌چنین ابن تیمیه در جای دیگر جنگ‌ها و جهادهای امیرمؤمنان (علیه السلام) را در پی به دست‌آوردن قدرت و مال و اموال دانسته و می‌نویسد: «علی (علیه السلام) برای این جنگید تا از او اطاعت کنند و او بتواند در جان و مال مردم تصرف کند؛ با چنین حالی چگونه می‌توان جنگ‌های او را جنگ در راه دین دانست؟ در حالی‌که ابوبکر با کسانی جنگید که از اسلام برگشته و واجبات خداوند را ترک کرده بودند و جنگ‌های علی (علیه السلام) برای دین نبود.»
«و علیّ یقاتل لیطاع و یتصرّف فی النّفوس و الأموال فکیف یجعل هذا قتالا علی الدّین و أبوبکر یقاتل من ارتدّ عن الإسلام و من ترک ما فرض الله لیطیع الله و رسوله فقط و لا یکون هذا قتالا علی الدّین»
منهاج السنة النبویة، ابن‌تیمیه حرّانی، مؤسسة قرطبة، بیروت، ج 8، ص 329
مقاله: «تشکیک ابن‌تیمیه در جنگ‌های امیرمؤمنان»
این عکس برای «آیا جنگ‌ها و جهاد‌های امیرمؤمنان برای به دست آوردن قدرت و مال بود» می‌تواند مورد استفاده قرار بگیرد.