پدیده شوم و بدعت ناروای دشمنی با امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) و سب و لعن آن بزرگوار به دست شجره‌ی خبیثه و ملعونه‌ی بنی امیه پایه ریزی شد، و سپس پیروان بنی امیه و آنانی که راه و روش بنی امیه در پیش گرفتند، این پدیده زشت را به ارث بردند. این روش  و مرام ادامه داشت، تا این‌که به دست پرچم‌دار و مدافع زشت کاری‌های آنها یعنی ابن تیمیه رسید، کسی که سخنان او نشان‌گر تبعیت او از امویان  و کینه‌توزی او نسبت به حضرت علی (علیه‌السلام) است.
ابن تیمیه در کتاب منهاج السنه خود می‌نویسد: «بسیاری از سابقین صحابه از علی (علیه‌السلام) تبعیت و با او بیعت نکردند و شماری از صحابه و تابعین با او جنگیدند»
«وَأَمَّا عَلِيٌّ فَكَثِيرٌ مِنَ السَّابِقِينَ الْأَوَّلِينَ لَمْ يَتَّبِعُوهُ وَلَمْ يُبَايِعُوهُ، وَكَثِيرٌ مِنَ الصَّحَابَةِ وَالتَّابِعِينَ قَاتَلُوهُ»
منهاج السنه النبویه، ابن تیمیه، جامعه الامام محمد بن سعود الاسلامیه، (1406 هـ 1986 م)، تحقیق محمد رشاد سالم، ج 8، ص 234
مقاله: «دیدگاه ابن تیمیه درباره خلافت حضرت علی (ع) و جنگ‌های ایشان»
این عکس برای «تبعیت ابن‌تیمیه از امویان و کینه‌توزی او نسبت به امیرالمؤمنین؛ (مقایسه مخالفین امیرالمؤمنین و عثمان و ادعای اینکه مخالفین عثمان اراذل و اوباش بودند و مخالفین امیرالمؤمنین از صحابه)» می‌تواند مورد استفاده قرار بگیرد.