ابن تیمیه که مبنای روایی او در قبول روایت آن است که اگر روایتی را حتی اگر چند شخص فاجر و فاسق روایت کنند، اما چون طرق آن متعدد باشد قابل قبول می‌داند، اما از آنجا که رویکرد وی انکار و دشمنی با اهل بیت (علیهم السّلام) و انکار فضایل آن حضرات به هر قیمتی است، خود را به آب و آتش زده تا به هر شکل شده حجیّت حدیث طیر را زیر سؤال ببرد: «حدیث طیر را هیچ‌کس از علما روایت نکرده و نیز هیچ‌کس آن را صحیح ندانسته...، بلکه اهل علم و آگاهی به روایت، این حدیث را از دروغ‌های جعلی دانسته‌اند.» «فَإِنَّ حَدِيثَ الطَّيْرِ لَمْ يَرْوِهِ أَحَدٌ مِنْ أَصْحَابِ الصَّحِيحِ، وَلَا صَحَّحَهُ أَئِمَّةُ الْحَدِيثِ، وَلَكِنْ هُوَ مِمَّا رَوَاهُ بَعْضُ النَّاسِ، كَمَا رَوَوْا أَمْثَالَهُ فِي فَضْلِ غَيْرِ عَلِيٍّ، بَلْ قَدْ رُوِيَ فِي فَضَائِلِ مُعَاوِيَةَ أَحَادِيثُ كَثِيرَةٌ، وَصُنِّفَ فِي ذَلِكَ مُصَنَّفَاتٌ، وَأَهْلُ الْعِلْمِ بِالْحَدِيثِ لَا يُصَحِّحُونَ لَا هَذَا، وَلَا هَذَا» (منهاج السنة النبویة، ابن‌تیمیه، مؤسسه قرطبه، مصر، ج 7، ص 371) لینک مقاله: https://www.adyannet.com/fa/news/15908