ابن‌تیمیه، نه تنها با امیرمؤمنان (علیه السّلام) علناً دشمنی می‌ورزد، بلکه از قاتل آن نیز دفاع‌های سرسختانه می‌کند؛ چنان‌که وی در «منهاج السنة النبویة» می‌نویسد: «آن که علی (علیه السّلام) را کشت، اهل نماز، روزه و خواندن قرآن بود اعتقاد داشت کشتن علی (علیه السّلام) مورد رضایت خدا و پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) است و او نیز این کار را برای کسب محبت خدا و رسول انجام می‌دهد ـ اگر چه او در این عقیده گمراه بود ـ.» او نیز در جایی دیگر در دفاع از ابن ملجم چنین می‌گوید: «علی بن ابی‌طالب (علیه السّلام) را یکی از خوارج به نام عبد الرحمن بن ملجم مرادی کشت؛ در حالی که او از عابدترین انسان‌ها و دارای مقام علمی بود.»«وَهَؤُلَاءِ يُكَفِّرُونَهُ وَيَسْتَحِلُّونَ قَتْلَهُ، وَلِهَذَا قَتَلَهُ وَاحِدٌ مِنْهُمْ؛ وَهُوَ عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ مُلْجِمٍ الْمُرَادِيُّ مَعَ كَوْنِهِ كَانَ مِنْ أَعْبَدِ النَّاسِ. وَأَهْلُ الْعِلْمِ» (منهاج السنة النبویة، ابن‌تیمیه، مؤسسة قرطبة، مصر، ج 5، ص 47.) لینک مقاله: https://www.adyannet.com/fa/news/16176