ابن‌تیمیه در اهانتی دیگر تمام دوران خلافت امیرمؤمنان (علیه السّلام) را بدترین دوران‌ها دانسته و تعبیرات زشتی را نسبت به آن به کار می‌برد: «به خوبی روشن است که دوران خلفای سه‌گانه از روی مصلحت و لطف الهی دوران بزرگ‌ترین الطاف و مصلحت‌های خداوندی بود؛ در حالی که دوران خلافت علی (علیه السّلام) زمان جنگ‌ها، کشتارها، فتنه‌ها و تفرقه‌ها بود.» «وَمِنَ الْمَعْلُومِ بِالضَّرُورَةِ أَنَّ حَالَ اللُّطْفِ وَالْمَصْلَحَةِ الَّتِي كَانَ الْمُؤْمِنُونَ فِيهَا زَمَنَ الْخُلَفَاءِ الثَّلَاثَةِ أَعْظَمَ مِنَ اللُّطْفِ وَالْمَصْلَحَةِ الَّذِي كَانَ [فِي خِلَافَةِ عَلِيٍّ زَمَنَ الْقِتَالِ وَالْفِتْنَةِ وَالِافْتِرَاقِ»(منهاج السنة النبویة، ابن‌تیمیه، مؤسسة قرطبة، مصر، ج 3، ص 379) لینک مقاله: https://www.adyannet.com/fa/news/16176