عده ای دیگر از عالمان مکتب تشیع علم غیب امامان را به صورت محدود می‌دانند و برای این باور خود دلایلی از کتاب و سنت می‌آورند. «اقول: ان للامام ان یحکم بعلمه کما یحکم بظاهر الشهادات... و قد یجوز عندی ان تغیب عنه بواطن الامور.» «شیخ مفید: امام گاهی به علم غیب خود حکم می‌کند و گاهی نیز بر اساس شهادات (گواهان) قضاوت می‌کند. در نزد من جایز است که باطن امور (علم غیب) گاهی از امام معصوم (علیه السلام) مخفی بماند.» شیخ مفید، محمد بن محمد بن نعمان، اوائل المقالات، تحقیق: شیخ ابراهیم الانصاری، انتشارات الموتمر العالمی لالفیه الشیخ المفید، چاپ اول، 1413 ه، ص66. لینک مقاله: https://www.adyannet.com/fa/news/27745