مطلب اجمالی

پیروان و سرسپردگان فرقه اهل حق برای گفتار مرشدان و پیران خود ارزش و اعتبار فوق‌العاده‌ای قائل هستند. اما برای این تبعیت  کورکورانه و از روی تعصب خود، هیچ‌گونه دلیلی ارائه نمی‌کنند و از طرفی پیران و مرشدان برای اصول اعتقادی و فقهی خود مبانی روشنی ارائه نمی‌دهند زیرا خود آنها نیز مدعی ارائه یک چهار چوب اساسی برای ارائه عقاید و اندیشه‌های خود نیستند و تمام اقوال و گفتار خود را در غالب نظم و شعر و با لعاب و الفاظ عرفانی بیان نموده‌اند. بنابراین بزرگان اهل حق اصول و مبانی مشخص و روشنی بیان نکرده‌ و صرفاً ادعای دون و جامه یکی از انبیا و ائمه (علیهم‌السلام) را نموده‌اند، که خود صرفاً ادعا بوده و هیچ دلیل علمی و منطقی بر آن ارائه نشده است و چون‌ این ادعا بازگشت به اندیشه دونادون و تناسخ می‌کند، سخن باطل و گزافی بیش نیست. [شناخت فرقه اهل حق، ص 110-108] حال از پیروان فرقه اهل حق سؤال می‌کنیم که شما چگونه از کسانی تبعیت می‌کنید که برای باور و اندیشه‌های اهل حق، هیچ مبنای محکم اعتقادی و فقهی بیان نمی‌کنند؟ این چه مسلکی است که ادعای وصول به حقیقت دارد، ولی هیچ دلیلی غیر از ادعاهای بی‌پایه و اساس ارائه نمی‌دهد؟ آیا تابه‌حال به دور از تعصب با خود فکر کرده‌اید که چرا باید مطیع محض کسانی باشید که خود قادر به ارائه مبانی اعتقادی و فقهی محکم و مُستدلی نیستند؟ بنابراین ازآنجاکه بزرگان اهل حق برای عقاید و اندیشه‌های خود، مبانی مشخص و محکمی ارائه نکرده‌اند، شاهد هرج‌ومرج فکری و عقیدتی در میان سرسپردگان این مسلک هستیم، زیرا سرسپردگان ساده‌دل، گرفتار برداشت‌های سلیقه‌ای و شخصی سادات و بزرگان خود از دفاتر کلامی و اولیه اهل حق شده‌اند.

پی‌نوشت:
خدابنده، عبدالله، شناخت فرقه اهل حق، چاپ سوم، تهران، امیرکبیر، 1388، صص 110-108