متن مقاله
محمد بن عبدالوهاب از شیخ مفید نقل کرده است که در کتاب «روضة الواعظین» می‌گوید: «خداوند در حجة الوداع جبرئیل را نازل کرد و گفت: یا محمد! خداوند به شما سلام می‌رساند و می‌فرماید: علی (علیه‌السّلام) را برای امامت و خلافت معرفی کن. پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند: اصحاب نسبت به علی (علیه‌السّلام) بغض دارند، و من می‌ترسم. پس جبرئیل رفت و برای مرتبه دوم نازل شد. پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) همان جواب را به او دادند. جبرئیل رفت و مرتبه سوم نازل شد و این آیه را از جانب خدای تعالی نازل فرمود که: «يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ.[مائده/67] ای پیامبر! آن‌چه به تو از جانب پروردگارت نازل شده است را تبلیغ کن و اگر انجام ندهی، رسالت خدا را انجام نداده‌ای.» پس آن حضرت اصحاب را جمع کردند و فرمودند: «من کنت مولاه فعلی مولاه اللهم وال من والاه و عاد من عاداه؛ هر کس من مولای او هستم، پس علی مولای اوست. خدایا! دوست بدار هر کس او را دوست بدارد و دشمن بدار هر کس او را دشمن بدارد.»

ابن عبدالوهاب در نقد این حدیث می‌نویسد: «پس نگاه کن ای مؤمن به حدیث این دروغ‌گویان! رکیک بودن الفاظ آن، دلیل بر بطلان سخن آن‌ها است! و هر کسی اعتقاد به صحت این حدیث داشته باشد، هلاک شده است. شیعه، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را به عدم امتثال امر الهی و نیز به ترس از اعلان ولایت علی (علیه‌السّلام) متهم کرده است و حال آن که پیامبر چون بر خدایش توکل داشته است؛ از هیچ چیزی نمی‌ترسیده است. و وقتی قرآن در وصف او و اصحابش فرموده است: «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ.[فتح/29] محمد رسول خدا است و کسانی‌که با او هستند بر کفار سخت‌گیر هستند و بین خودشان مهربانند.» و همه یاران او مسلمان بودند، چرا باید از اعلام کردن خلافت علی (علیه‌السّلام) بترسد؟[1]

در پاسخ می‌گوییم:
اولاً: شیخ مفید کتابی به نام «روضة الواعظین» ندارد. بله! چهار کتاب به این نام وجود دارند، که نویسندگان دیگری دارند:
روضة الواعظین فی أحادیث الائمة الطاهرین، تألیف: سید هاشم بن إسماعیل کتکانی بحرانی؛
روضة الواعظین فی شرح الاحادیث الاربعین، تألیف: مسکین فراهی؛
روضة الواعظین و بصیرة المتعظین، تألیف: ابن فتال نیشابوری؛
روضة الواعظین بالحق الیقین، کتابی است فارسی در مواعظ و احوال ائمه (علیهم‌السّلام).
کتابی را که به شیخ مفید نسبت داده است، همان کتاب احمد بن علی فتال نیشابوری معروف به ابن فارسی است.

ثانیاً: علمای اهل‌تسنن به صحت حدیث غدیر اعتراف کرده‌اند که در ادامه از باب نمونه به یک مورد از آن‌ها اشاره می‌شود:
شمس الدین جرزی شافعی، که کتاب مستقلی درباره فضائل امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) نوشته است، درباره حدیث غدیر می‌گوید: «هذا حدیث حسن من هذا الوجه، صحیح من وجوه کثیرة متواتر عن امیر المؤمنین علی، و هو متواتر ایضا عن النّبیّ. رواه الجم الغفیر عن الجم الغفیر، و لا عبرة بمن حاول تضعیفه من لا اطلاع له فی هذا العلم.[2] وی پس از نقل حدیث غدیر می‌گوید: این حدیث از این جهت، حَسن و از جهات زیادی، صحیح و از جهت امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) و رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) متواتر است، گروه‌های زیادی از گروه‌های زیاد دیگری آن را روایت کرده‌اند و سخن کسانی‌که بدون آگاهی از دانش حدیث، آن را ضعیف دانسته‌اند، ارزشی ندارد و نباید به آن اعتنا کرد.»[2]

پی‌نوشت:

[1]. موسوعة مؤلفات محمد بن عبدالوهاب، تحقیق: ناصر بن سعد الرشید، مرکز البحث العلمی و إحیاء التراث الإسلامی، مکة المکرمة، ص 6.
[2]. أسنی المطالب فی مناقب سیدنا علی بن أبی طالب، محمد جزری شافعی، ص 48.