متن مقاله
جهان اسلام دربرگیرنده گروه‌های مختلفی است که در این میان گروه جدیدی موسوم به قرآنیون، کانون توجهات قرار گرفته است. خاستگاه آغازین این گروه شبه قاره هند است که بعدها در مصر و سپس در جهان عرب راه یافت. این گروه به زعامت شیخ تجددخواه و اصلاح طلب، یعنی احمدخان در زمان اشغال هند توسط انگلستان پایه‌گذاری شد و از سوی اشخاصی هم‌چون عبدالله جکرالوی و احمد الدین امرتسری، ادامه پیدا کرد.[1]
اگرچه نام قرآنیون در ابتدا توجه انسان را به رجوع بیش از حد این گروه به قرآن جلب می‌کند، اما واقعیت عاری از این کلام است. چرا که ایشان در پرتو این نام، تمسک به احادیث پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را منکر شده و این در حالی است که نص قرآن بر پیروی مطلق از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) دلالت دارد.[2]
افزون بر این باید بیان داشت که تفسیرهای بی‌شرمانه و خارج از عرف اسلامی از سوی بزرگان این گروه، واکنش عالمان جهان اسلام را در پی داشت. تفسیر ملائکه به عناصر طبیعی به باد و باران، یکسانی جن با بیابان نشین‌ها و تفسیر شیاطین به شهوات درونی را می‌توان از این تفاسیر مادی گرایانه دانست.[3] این همه تنها به دلیل شیفتگی بیش از حد نسبت به علوم تجربی معاصر است و نتیجه آن انکار انبیاء، جایگاه و منزلت عظیم ایشان است.[4]

پی‌نوشت:

[1]. مزروعه، محمود محمد، شبهات القرآنیین حول السنه النبویه، 2005 م، ص 95.
[2]. صبحی منصور، احمد، القرآن و الکفی، 2006 م، ص 35. مزروعه، محمود محمد، شبهات القرآنیین حول السنه النبویه، 2005 م، ص 55.
[3]. الهندی، احمد خان، تفسیر القرآن و هوالهدی و الفرقان، ترجمه: محمد تقی فخر داعی گیلانی، طهران، مطبعه آفتاب، بی تا، ج 1، ص 35 و 60.
[4]. سبحانی، جعفر، العقیده الاسلامیه علی ضوء مدرسه اهل البیت (علیهم‌السلام)، ترجمه: جعفر الهادی، بیروت، الوکاله العالمیه للتوزیع، بی تا، ص 130.