کافر دانستن مسلمانان توسط محمد بن عبدالوهاب و پیروان وی، سرچشمه بسیاری از آشوب‌ها و فتنه‌های تاریک جهان اسلام در گذشته و حال به شمار می‌رود. نقش این عمل زشت و غیراسلامی، در تحولات کنونی و حوادث خونین برخی کشورهای مسلمان مانند عراق و افغانستان برجسته و غیر قابل انکار است. در این مقاله برآنیم تا از باب نمونه به یک مورد از جنایات وهابیان در گذشته بپردازیم.

- تخریب آثار بزرگان در مکه مکرمه؛ وهابیون در سال 1218 قمری پس از مسلط شدن بر مکه، تمام آثار بزرگان دین را تخریب نمودند. آنان در «معلی» قبه زادگاه پیامبر گرامی (صلی الله علیه و آله و سلم) را، و همچنین قبه زادگاه علی بن ابی طالب (علیه السّلام)، حضرت خدیجه و حتی ابوبکر را ویران و با خاک یکسان کردند. آثار باستانی که در اطراف خانه خدا و بر روی زمزم بود، تخریب نموده و در تمام مناطقی که مسلط می‌شدند، آثار صالحین را نابود می‌کردند، و هنگام تخریب طبل می‌زدند و به رقص و آوازخوانی می‌پرداختند.[1] بلکه اینان شقاوت را به جایی رساندند که خانه حضرت خدیجه (علیها السّلام) را که مدتی مهبط وحی الهی بود خراب کرده و به توالت تبدیل کردند. زادگاه رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) را ویران ساختند و به محل خرید و فروش حیوانات تبدیل کردند که با تلاش افاد صالح و نیک اندیش از چنگال وهابی‌ها درآمد و به کتابخانه مبدل گردید. دفاعی بعد از این قضیه می‌نویسد: «شما وهابیان در این سالها اخیر تصمیم گرفتید نیات شوم خود را از طریق تهدید و انتقام پیاده کنید، تمام تلاش خود را جهت نابودی محل ولادت رسول گرامی (صلی الله علیه و آله و سلم) به کار بستید، حتی از شخصیت‌ها و علماء بزرگ سعودی مجوز ویران کردن آن مکان مقدس را گرفتید، ولی ملک فهد، عواقب شوم آن را ملاحظه کرد و شما را از این کار ننگین باز داشت. این چه کار بی‌ادبانه‌ای است که از شما سر می‌زند؟! این چه بی‌وفایی است از شما به رسول گرامی (صلی الله علیه و آله و سلم)! که خداوند به وسیله آن حضرت ما و شما و اجداد ما را از تاریکی‌های شرک و بدبختی به سوی نور اسلام هدایت فرمود؟! بدانید که به هنگام مشاهده رسول گرامی (صلی الله علیه و آله و سلم) در کنار حوض، جز بی حیایی نصیب شما نخواهد شد. و به یقین بدانید که نتیجه شقاوت خود را در نابودی آثار پاک آن نبی مکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) که موجب رنجش گردیده است، مشاهده خواهید کرد. آثار قبور صحابه و امهات المؤمنین و آل البیت را نابود کرده و قبر آمنه بنت وهب، مادر گرامی رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)، را با بنزین به آتش کشیدید و اثری از آنها باقی نگذاشتید. در حالی که خط تاریخ گذشتگان و صیانت از میراث فرهنگ نیاکان، نشانگر تمدن یک جامعه به شمار می‌رود که برای پاسداری از آنها، ادارات ویژه تأسیس نموده و کارشناسان ماهر تربیت می‌کنند، و در این عرصه اجازه نمی‌دهند که حتی یک سفال و یا کتیبه کوچک سنگی از بین برود.»[2]

شکی نیست که تمدن اسلامی تنها تمدن پیشتاز عصر خویش بود که مسلمانان در پرتو تعالیم آسمانی خویش، آن را پی‌ریزی نمودند و در قرن چهارم و پنجم هجری به اوج خود رسید. امت‌های پیشین نیز به حفاظت و صیانت از آثار پیامبران خود اهتمام و به آن تبرک می‌جستند، همانند صندوقی که در آن مواریث خاندان موسی و هارون قرار داشت که آن را در نبردها حمل می‌کردند تا از طریق تبرک به آن بر دشمن پیروز گردند.

پی‌نوشت:

[1]. کشف الارتیاب، سید محسن امین حسینی عاملی، ص 27.
[2]. نصیحه لإخواننا علماء نجد، یوسف‌ بن‌ سید هاشم رفاعی، ص38. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.