کافر دانستن مسلمانان توسط محمد بن عبدالوهاب و پیروان وی، سرچشمه بسیاری از آشوب‌ها و فتنه‌های تاریک جهان اسلام در گذشته و حال به شمار می‌رود. نقش این عمل زشت و غیراسلامی، در تحولات کنونی و حوادث خونین برخی کشورهای مسلمان مانند عراق و افغانستان برجسته و غیر قابل انکار است. در این مقاله برآنیم تا به برخی از جنایات وهابیان در گذشته بپردازیم.

- تخریب زیارتگاه صحابه و قبر برادر خلیفه دوم؛ نخستین کاری که محمد بن عبدالوهاب انجام داد، ویران کردن زیارتگاه‌های صحابه و اولیاء در اطراف عیینه بود که از جمله آنان، تخریب قبر زید بن خطّاب برادر خلیفه دوم بود[1] که با واکنش شدید عالمان و بزرگان روبرو شد، به دنبال آن امیر عیینه به ناچار، شیخ را از این شهر بیرون کرد.

- خطبه کفرآمیز سعود در مدینه منوره؛ «سعود بن عبدالعزیز» پس از تصرف مدینه منوره، همه اهالی مدینه را در مسجد النبی گردآورد، و درهای مسجد را بست و این‌گونه سخن آغاز نمود: «هان ای مردم مدینه! بر اساس آیه شریف «الیوم اکملت لکم دینکم» دین و آیین شما امروز به کمال رسید، به نعمت اسلام مشرف شدید، حضرت احدیت از شما راضی و خشنود گردید، دیگر، ادیان باطله نیاکان خود را رها کنید و هرگز از آنها به نیکی یاد نکنید و از درود و رحمت فرستادن بر آنها به شدت پرهیز نمائید، زیرا همه آنها به آیین شرک درگذشته‌اند.[2]

- آتش زدن کتابخانه‌های بزرگ؛ آتش زدن کتاب‍‌خانه بزرگ «المکتبه العربیه» از جنایات دیگر وهابیت بود. این کتابخانه بیش از 60 هزار عنوان کتاب گرانقدر و کم نظیر و بیش از 40 هزار نسخه خطی منحصر به فرد داشت که در میان آنها برخی از آثار خطی دوران جاهلیت، یهودیان، کفار قریش و همچنین آثار خطی حضرت علی (علیه السّلام)، ابوبکر، عمر، خالد بن ولید، طارق بن زیاد و برخی از صحابه پیامبر گرامی (صلی الله علیه و آله و سلم") و قرآن مجید به خط «عبدالله بن مسعود» وجود داشت. همچنین در این کتابخانه انواع سلاح‌های رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و بت‌هایی که هنگام ظهور اسلام مورد پرستش بودند؛ مانند «لات»، «عزی»، «مناة» و «هبل» موجود بود. ناصر السعید از قول یکی از مورخان نقل می‌کند که هنگام تسلط وهابیان، ابن کتابخانه را به بهانه وجود کفریات در آن به آتش کشیده و به خاکستر تبدیل کردند.[3]

- بی‌توجهی به کتاب‌های دینی؛ ناصر السعید در ادامه درباره عدم اعتنای محمد بن عبدالوهاب به کتب دینی و قتل مخالفانش می‌نویسد: «محمد بن عبدالوهاب به عمال نادان خود دستور داده بود که بر طبق فهم خود اجتهاد کرده و حکم کنند و به کتب اعتماد نکنند؛ زیرا حق و باطل در آن کتب وجود دارد و علماء و صالحین و عوام مسلمانان را به خاطر مخالفت با او کشت.»[4]

پی‌نوشت:

[1]. عنوان المجد فی تاریخ نجد، عثمان بن عبدالله بن بشر، ص 9.
[2]. تاریخ وهابیان، ایوب صبری، ص 107.
[3]. کشف الارتیاب، سید محسن امین حسینی عاملی، ص 55.
[4]. «إنه کان یکتب إلی عماله الذین هم من أجل الجاهلین اجتهدوا بحسب فهمکم و انظروا و احکموا بما ترونه مناسبا لهذا الدین و لا تقتلوه لهذه الکتب فإن فیها الحق و الباطل و قتل کثیرا من العلماء... .» الدرر السنیة فی الرد علی الوهابیة، زینی دحلان، ص 118 ـ 120