پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ رئیسعلی دلواری، متولد 1261 در حوالی بوشهر، همان مردی است که به همراهیِ دلیران تنگستان در زمان جنگ جهانی اول، در مقابل متجاوزین انگلیسی مقاومت کرد. با اینکه در آن دوران، ایران اعلام بی‌طرفی کرده بود، اما انگلیسی‌ها از جنوب به ایران حمله کردند. در آن وقت، رئیسعلی دلواری جمعی از جوانان دلیر جنوب را گرد هم آورد تا در برابر تجاوزگری بریتانیایی‌ها ایستادگی کنند. او پس از مقاومتی دلیرانه، در تاریخ 12 شهریور 1294 در اثر خیانت یکی از همراهانش، به شهادت رسید. حقاً می‌توان او را یک قهرمان ملی و نماد مقاومت در برابر سلطه اجنبی دانست. اما نکته جالب اینجاست که او وصیت کرد پس از مرگ، بدنش را به نجف بُرده و در کنار بارگاه امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) به خاک بسپارند. چنین هم کردند. او اکنون در قبرستان وادیُ السلام نجف اشرف مدفون است.[1] او را می‌توان شخصیتی میهن‌دوست نامید که البته هیچگاه خود را گرفتار غل و زنجیرِ تعصبات ناسیونالیستی نکرد. بلکه همواره جسم و جانش در محبت اهل بیت پیغمبر رشد کرد. شاید بتوان زبان حال او را این چنین بیان کرد که «هر کس ز علی دم بزند هموطن ماست...» او مرد عمل بود. و روح و روانش را به حُبّ علی و آل علی پرورش داده بود. پس جا دارد آن وطن‌فروشانی که به ظاهر دم از «ایران» می‌زنند و در عین حال بر ضد اسلام اقدام می‌کنند اندکی به قبرِ رئیس‌علی دلواری در نجف نگاه کنند. بلکه عبرتی باشد... بلکه مرد از نامرد جدا شود...

پی‌نوشت:
[1]. برای مطالعه بیشتر بنگرید به:
صادق جلالی، دلیران تنگستان. تهران: نشر زریاب، 1378، محمدحسین رکن‌زاده آدمیت، دلیران تنگستانی، تهران: نشر اقبال، 1370، همچنین بنگرید به: همشهری آنلاین، 8 اردیبهشت 1388، کد مطلب: 80123.