فرقه وهابیت در عصر کنونی، گروهی افراطی تندرو و ناآگاه از اصول و مبانی دینی و اعتقادی آیین محمدی، اسلام و ایمان را فقط از آن خود می‌دانند و تمام مسلمانان جهان اسلام را کافر و مهدورالدم می‌شمارند، و تنها خود و هم‌کیشان خود را مؤمن واقعی قلمداد می‌کنند. ریشه و اساس این نوع تکفیرها به عصر ابن تیمیه (متوفای 728 قمری) برمی‌گردد و پس از او وهابیت ادامه دهنده افکار و عقاید این شخص بودند، منتها تنها فرق میان (وهابیت و ابن تیمیه) در شدت عمل دینی ایشان می‌باشد، چرا که ابن تیمیه غالباً از کلمه بدعت بهره می‌گرفت، ولی وهابیت به جای کلمه‌ی بدعت از واژه‌ی کفر و شرک بهره می‌جویند و ملاک تکفیر را همان ناهماهنگی در افکار و مسائل دینی و امثال آن، و عدم تبعیت و پیروی از وهابیت می‌دانند؛ در این میان بزرگان اهل سنت جریان‌های تکفیری را زاییده افکار شوم فرقه وهابیت می‌دانند و تصریح کرده‌اند که وهابیان، سایر مسلمانان را کافر و مشرک می‌دانند، از جمله اینان عبارتند از:
شیخ محمد غزالی (متوفای 1416 قمری)؛ او از بزرگان فقهای معاصر اهل سنت کشور مصر است که ادعا می‌کند رئیس سلفی‌های معاصر مصر، حامد الفقی، ابوحنیفه امام و پیشوای حنفیان را کافر و مشرک می‌دانست و او را تکفیر می‌کرد: «ان زعیم السلفیه الأسبق فی مصر الشیخ حامد الفقی حلف بالله أن اباحنیفه کافر.[1] رئیس اسبق سلفی‌های مصر، شیخ حامد الفقی به خداوند سوگند یاد می‌کرد که ابوحنیفه کافر بوده است.»
آلوسی (متوفای 1342 قمری) که خود از سلفی‌های اهل سنت است، با صراحت بیان می‌کند که وهابیان افراطی در تکفیر مسلمانان و مخالفان خود زیاده‌روی کرده‌اند: «ثمّ خلف عبدالعزیز سعود و هو ایضاً قد قاد الجیوش علی الخیل العتاق و الرکائب النجب... و خرج علی السلطان و غالی فی تکفیر من خالفهم و شدد فی بعض الاحکام...[2] سپس عبدالعزیز جانشین سعود شد، او نیز لشکری که از اسب‌های اصیل بهره‌مند بود را فرماندهی می‌کرد... بر سلطان خروج کرد و در تکفیر مخالفان خود زیاده‌روی کرد و در بعضی از احکام سخت‌گیری کرد و بیشتر امور را بر ظاهر آن حمل می‌کرد... او در جایی دیگر ادعا می‌کند «و حکموا باباحه دمائهم و أموالهم و خروج نسائهم.[3] اکثر علمای ماوراءالنهر، شیعه را کافر خواندند و حکم کرده‌اند که خون، مال و نوامیس آنان مباح است.»
البته افرادی دیگری مانند شیخ سلیمان الکردی استاد محمد بن عبدالوهاب، سلیمان بن عبدالوهاب برادر محمد بن عبدالوهاب، نجدی حنبلی و زینی دحلان و ... همه بر این موضوع تصریح داشتند که وهابیت افراطی همگان را تکفیر می‌کنند. در حالی‌که خود مستحق‌تر به آن بودند و هستند.

پی‌نوشت:

[1]. سرتأخر العرب و المسلمین، محمد غزالی، دارالصحوه، قاهره، مصر، (1405)، ص31-32.
[2]. تاریخ نجد، محمود شکری آلوسی، بی‌نا، تحقیق محمد بهجه اثری، چاپ دوم، (1415ق)، ص94.
[3]. صبّ العذاب علی من سبّ الاصحاب، محمود شکری آلوسی، بی‌نا، چاپ اول، (1411ق)، ص381.