اگرچه در اندیشه اهل‌سنت اهل‌بیت محترم شمرده‌ شده‌اند، اما برخی از ایشان در صدد انکار برخی از فضائل اهل‌بیت (علیهم السلام) هستند. به عنوان مثال آیاتی‌ هم‌چون آیه مودت، سوره شوری،‌ آیه 23؛ آیه اطعام، سوره انسان، آیه 7 و 8؛ آیه لیله المبیت، سوره بقره، آیه 207؛ و ... از سوی موسس مکتب اعتقادی ماتریدی نادیده گرفته شده است.
ابو منصور ماتریدی درباره آیه لیله المبیت «وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَشْرِى نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ  وَ اللَّهُ رَءُوفُ بِالْعِبَاد.[بقره/207] بعضى از مردم (با ايمان و فداكار)، هم‌چون على (علیه‌السلام) در «ليلة المبيت» به هنگام خفتن در جايگاه پيغمبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، جان خود را به خاطر خشنودى خدا مى‏‌فروشند و خداوند نسبت به بندگان مهربان است.» می‌گوید: «این آیه درباره ابوبکر است، هنگامی‌که مشرکان تصمیم به قتل وی گرفته بودند. قول دیگری که درباره این آیه گفته شده است، صهیب است. کسی که دین خود را با خانواده و مالش تعویض کرد.[1] نسفی نیز که از طرفداران ماتریدی است این آیه را درباره صهیب می‌داند.[2]
این در حالی است که علمای تاریخ‌نگار اهل‌سنت این آیه را درباره امیرالمومنین (علیه‌السلام) می‌دانند. به عنوان مثال ابن‌هشام در سیره[3] و دیگر علمای اهل‌سنت هم‌چون احمد بن حنبل[4] و ابن‌ جوزی[5] نیز معتقدند که این آیه مربوط به حضرت علی (علیه‌السلام) است.

پی‌نوشت:

[1]. ماتریدی، ابومنصور محمد بن محمد، تفسیر قرآن العظیم المسمی تاویلات اهل‌السنه، تحقیق: فا1425 ق، ج 1، ص 155.
[2]. نسفی، ابو‌حفص محمد، تفسیر نفسی، تحقیق: دکتر عزیز الله جوینی، تهران، سروش، 1367 ش، ج 1، ص 65 و 66.
[3]. ابن‌هشام، عبدالملک، السیره النبویه، تحقیق: جمال ثابت، محمد محمود و سید ابراهیم، قاهره، دار الحدیث،  1419 ق، ج 2، ص 291.
[4]. احمد بن حنبل، بی‌تا، ج 1، ص 348.
[5]. ابن‌جوزی، شمس الدین، تذکره الخواص، تحقیق: عامر نجار، قاهره، مکتبه القافه الدینیه، 1429 ق، ص 21.