پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ صائب تبریزی از شاعران و ادیبان ایرانی دوران صفوی، بارها لب به ستایش اسکندر گشوده و او را به عنوان ذوالقرنین ستوده است. آنچنانکه او هم ساخت سد در برابر یأجوج و مأجوج را به اسکندر نسبت می‌دهد: «تاج اقبال سکندر این چنین لعلی نداشت، پیش یأجوجِ سخن سد خموشی بسته‌ایم».[1] و ایضاً در این بیت: «پیشِ این سدّ سِکَندر لشکر یأجوج چیست؟ پیش این دریای آتش دود چون گیرد قرار؟»[2] درباره آب حیات هم بارها صائب از این نکته سخن گفته که اسکندر در پی آب حیات بود و این در روایات اسلامی از نشانه‌های ذوالقرنین است (به همرهی خضر).

پی‌نوشت:

[1]. صائب تبریزی، دیوان اشعار، غزل 5434.
[2]. صائب تبریزی، دیوان اشعار، قصیده 13.