پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب– در برخی از متون فرقه اهل حق، آمده است که بزرگان این فرقه، پیرو دین «نُصیر» هستند:
ای و الله و دین نصیرتان بو
ای راکه راستی صد خیرتان بو
یعنی: مرحبا به دین نصیر شما این راه راست صد خیر برای شما داشته باشد. [دفتر رموز یارستان، دفتر هفتم، ص 20] اما در اینکه «نُصیر» کیست، در منابع مطالعاتی اهل حق دو قول وجود دارد: برخی نصیر را غلام امام علی (علیه‌السلام) می‌دانند.[حق الحقایق، صص 238-236] که درباره او داستان‌سرائی‌های متعددی در آیین یاری صورت گرفته است. و در برخی دیگر از منابع، نُصیر را همان «محمد بن نصیر نُمیری» از اصحاب امام هادی (علیه‌السلام) معرفی می‌کنند که درباره ایشان عقاید غلوآمیزی مطرح نمود [منظومه اهل حق نامه، ص 30] و فرقه‌ای به نام «نُصیریه» تشکیل داد. حال باید به اهل حق گفت: منابع کلامی شما، بزرگان این فرقه را از پیروان اندیشه «نُصیر» معرفی می‌کنند که طبق هر شخصیتی که او را بدانیم از غُلات شیعه بوده است، پس چگونه برخی بنام «یارسانی» داعیه دین مستقل یارسان رادارند؟ بنابراین اهل حق ادامه همان غُلات شیعه هستند که در سیر تطور خود به‌صورت ساختار فعلی درآمده‌اند.

پی‌نوشت:  
افضلی شاه ابراهیمی، قاسم،  دفتر رموز یارستان گنجینه سلطان صحاک (اهل حق)، دفتر هفتم، تهران، دوستی، 1359، ص 20   
محمدی، محمد، منظومه اهل حق نامه: تاریخچه عقاید فقه، چاپ اول، بی‌جا، 1390، ص 30   
 جیحون‌آبادی، نعمت‌الله، حق الحقایق یا شاهنامه حقیقت (تاریخ منظوم بزرگان اهل حق) با مقدمه دکتر محمد مُکری، چاپ دوم، تهران، طهوری، 1361، صص 238-236