پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بعضی از مردم سعادت و هدایت در این دنیا را از راهی طلب می‌کنند که نه‌تنها سبب نجات آنان نمی‌شود، بلکه به سمت ضلالت و گمراهی رهنمون می‌شوند. به‌عبارتی بنا بر فرمایش حضرت امیرالمؤمنین (عليه‌السلام)، کسی که هدایت را از غیر اهل آن طلب کند، گمراه می‌شود. ایشان فرمودند: «مَن يَطلُبِ الهِدايَةَ مِن غَيرِ أهلِها يَضِلَّ[میزان الحکمه، ج6، ص438] هر كس هدايت را از كسى كه اهل آن نيست بخواهد، گمراه شود»
یکی از اشکالات و انحرافات فرقه‌ی صوفیه، همین است که مریدان، هدایت را در مراد و قطب جستجو می‌کنند، لذا به این دلیل، تسلیم محض و سرسپرده‌ی وی هستند. این صوفیان چنان قطب و مراد خود را بالا بردند که او را هم‌رتبه و حتی بالاتر از امام معصوم (علیه‌السلام) دانسته‌اند. در گمراهی این افراد همین بس که در نماز خود، به‌جای اینکه فقط به خداوند متعال توجه کنند، قطب خود را هم در این عبادت شریک خدا قرار داده و تجسم صورت مرشد در نماز را واجب می‌دانند. ملا علی گنابادی از اقطاب این فرقه در کتاب خود می‌نویسد: «مقلد ناچار است که در وقت عمل، مطاع (مرشد) را در نظر آورد.»[صالحیه، ص ۵۹۸]
کسی که هدایت می‌خواهد، باید درب خانه‌ی اهل‌بیت برود نه درب خانه نورعلی تابنده، کسی که هدایت می‌خواهد باید حجت بن الحسن العسکری (علیه‌السلام) را واسطه قرار دهد، نه اینکه از شیوخ صوفی خود تبعیت کند. حضرت امیرالمؤمنین (عليه‌السلام) می‌فرماید: «اُنظُرُوا أهلَ بَيتِ نَبِيِّكُم فَالْزَمُوا سَمْتَهُم... لا تَسبِقُوهُم فَتَضِلُّوا، و لا تَتَأخَّرُوا عَنهُم فَتَهلِكُوا .[نهج البلاغه، خطبه97] به اهل بيت پيامبرتان بنگريد و از راه و روش آنان جدا نشويد... از آنان پيشى نگيريد كه گمراه مى‌شويد و از ايشان عقب نمانيد كه به هلاكت مى‌افتيد .»
بنابراین هدایت واقعی و رسیدن به سعادت، فقط با اطاعت و دنبال راه و روش اهل‌بیت پیامبر (علیهم‌السلام) رفتن محقق می‌شود، نه دنبال اقطاب و شیوخ صوفیه، که به جز گمراهی و ضلالت، چیز دیگری نصیب انسان نمی‌شود.

پی‌نوشت:
محمدی ری‌شهری، محمد، میزان الحکمه، ترجمه حمیدرضا شیخی، قم، دارالحدیث، 1386ش، ج6، ص438
گنابادی، ملاعلی، صالحیه، انتشارات حقیقت، تهران، ص ۵۹۸.
شریف رضی، نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، قم، دارالهجرة، خطبه 97، ص432.