پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ زرتشتیان در دوران باستان، آتش را پسر اهورامزدا و دارای ذات الهی می‌شمردند. از همین روی او را به معنی واقعی کلمه پرستش می‌کردند (بنگرید). از همین روی بسیاری از بزرگان علم و ادب در تاریخ ایران، زرتشتیان را به صفت «آتش پرست» خطاب کردند (بنگرید).
گذشته از این سخنان، موبد مانِکجی نوشیروان‌جی دهالا در کتاب «خداشناسی زرتشتی» بر نکته تصریح کردند که ایرانیان باستانی (حتی پیش از دوران زرتشت) مانند هندیان آتش را "پرستش" می‌کردند.[1]
      
پی‌نوشت:
[1]. مانکجی نوشیروانجی دهالا، خداشناسی زرتشتی، برگردان به فارسی موبد رستم شهزادی، تهران: مؤسسه انتشارات فروهر، 1377، ص 25.