پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب- شیخ المشایخ صوفیان سلطانعلیشاهی (گنابادی)، یوسف مردانی در سخنانی دراویش را بی‌آزار و طالب صلح و صفا معرفی می‌کند و می‌گوید: «اگر دقت کنیم به بچه نوزاد درویش می‌گویند. چون آزارش به هیچ کس نمیرسد. پشه هم از خودش نمیتونه براند. در نتیجه خودش رو عاجز و بیچاره، می‌داند.»[سخنرانی یوسف مردانی 26 دی 96]

اما آنچه که واقعیت دارویش را نشان می‌دهد، چیزی متفاوت از سخنان جناب یوسف مردانی است. جناب شیخ؛ آیا کسانی که در خیابان‌های تهران با اتوبوس به مردم حمله می‌کنند، همانند نوزاد بی‌آزار هستند؟ یا کسانی که با تفنگ ساچمه‌ای به مامورین حمله کردند، بی‌آزارند؟ آیا افرادی که با چماق و قمه مامورین را زخمی کردند، همانند نوزاد هستند؟

به راستی واقعیت امر چیست؟ آیا قطب و مشایخ صوفیه برای عوام‌فریبی در ملأ عام سخنانی عامه پسند می‌گویند و در پس پرده چهره دیگر خود را نشان می‌دهند؟ سخنان قطب و مشایخ صوفیه ما را به یاد شعر خیام می‌اندازد که گفت:
شیخی به زنی فاحشه گفتا: مستی
هر لحظه به دام دگری پابستی
گفتا؛ شیخا، هر آن‌چه گویی هستم
آیا تو چنان‌که می‌نمایی هستی؟[ترانه‌های خیام به رواست صادق هدایت، ص 85]

بزرگان مشایخ صوفیه، اگر ظاهر و باطن‌تان یکی‌است، چرا دراویش دست‌پرورده‌تان، دست به چنین افعالی می‌زنند؟ اگر دراویش در مجالس فقری شما اینگونه تربیت می‌شوند، وای به حال آنهایی که هنوز تربیت نشده‌اند.

پی‌نوشت:
سخنرانی یوسف مردانی 26 دی 96
رجایی محمودرضا، ترانه‌های خیام به رواست صادق هدایت، امیرکبیر، تهران، 1353، چاپ ششم، شماره 86، ص 85