موضوع کفر و کافر شدن به صورت شفاف در دین بیان شده و علمای اسلامی بر این پایه بر گوینده شهادتین، مسلمان می‌گویند. همچنین در ملاک‌ها و معیارهای اسلامی در خصوص امام جماعت نیز به صورت واضح مولفه‌های آن بیان شده است که در این رابطه می‌توان به کتب مورد بحث در این زمینه با سرچ «شرایط امام جماعت» به حقیقت رسید.
اما در برخی مذاهب اسلامی که همواره زبان به توهین نسبت به هم‌کیشان خود را روا می‌دارند از داره حدود خارج شده و با زبان کنایه شیعیان را که در عین ادب و متانت ساید مذاهب اسلامی را مسلمان دانسته و با ایشان مراوده برادرانه می‌کنند را کافر می‌شمرند: «مرغینانی گفته نماز پشت سر هر کسی که هوای نفس داشته باشد جایز است، ولی پشت سر شیعه، جشهنی، قَدری، مشبّه و کسی که قرآن را مخلوق بداند، جایز نیست و شیعه اگر علی را برتر از خلفای دیگر بداند بدعت‌گذار و اگر خلافت ابوبکر را انکار نماید، کافر است» [1]

پی‌نوشت:
[1]. عبدالرحمن کلیبولی، مجمع الانهر فی شرح ملتقی الابحر، دار الکتب العلمیه، لبنان بیروت، ج1، ص163