از شاخصه‌های فرقه‌ی وهابیت به پیروی از سرکرده و سردمدار خود، «ابن‌تیمیه حرّانی» به کارگیری کلمات و عبارات تند، زشت و اهانت‌آمیز نسبت به اهل‌بیت (علیهم السّلام) و شیعیان است؛ چنان که گویا فرهنگ استدلال و احترام به نظر مخالف، جایی نزد او و پیروانش ندارد. ابن‌تیمیه و پیروانش در موضوع عزاداری سید‌الشهداء (علیه السّلام) نیز تعبیرات زشت و زننده‌ای به کار برده‌اند؛ چنان که او می‌گوید: «از حماقت‌های شیعیان است که هر ساله برای کسی که سال‌ها پیش کشته شده، ماتم گرفته و نوحه‌سرایی می‌کنند.»[1] همچنین وی در جای دیگری کشته شدن امام حسین (علیه السّلام) را مایه پیدایش بدعت عزاداری می‌داند: «شیطان به سبب کشته شدن امام حسین (علیه السّلام) دو بدعت در میان مردم رواج داده؛ یکی بدعت محزون شدن، گریه کردن و نوحه‌سرایی برای امام حسین (علیه السّلام) در روز عاشورا و دیگری بدعت شادی و خوشحالی که اهل‌سنت در این روز دارند.»[2]

در ادامه همین سلسله امروزه پیروان ابن‌تیمیه حرّانی شیعیان را به خاطر «یا حسین و یا علی (علیهم السّلام)» گفتن «مشرک» می‌خوانند؛ هیئت عالی افتای سعودی در پاسخ به پرسشی درباره‌ی شیعه فتوا می‌دهد: «اگر موضوع، همان باشد که در متن پرسش آمده مبنی بر این که گروهی که به مذهب جعفری منسوبند «یا حسین» و «یا علی» می‌گویند، در آن صورت، آنها گروهی مشرک و مرتد می‌باشند.»[3] یعنی در فرهنگ و بینش وهابیت، خواندن و صدا کردن امام حسین (علیه السّلام) و یا هر کسی غیر از «الله» باعث خروج از دین اسلام و ارتداد می‌گردد و از دیدگاه آنان طبیعی است که در آن صورت قتلشان واجب باشد.

پی‌نوشت:

[1]. «و من حماقتهم إقامة الماتم و النیاحة علی من قد قتل من سنین عدیدة.» منهاج السنة النبویة، ابن‌تیمیه حرّانی، مؤسسة قرطبة، مصر، ج 1، ص 52.
[2]. «و صار الشّیطان بسبب قتل الحسین رضی الله عنه یحدث للنّاس بدعتین بدعة الحزن و النّوح یوم عاشوراء... و کذلک بدعة السّرور و الفرح.» منهاج السنة النبویة، ابن‌تیمیه حرّانی، مؤسسة قرطبة، مصر، ج 4، ص 554.
[3]. «إن کان الأمر کما ذکر السّائل من أنّ الجماعة الّذین لدیه من الجعفریّة یدعون علیّا و الحسن و الحسین و سادتهم فهم مشرکون مرتدّون عن الإسلام.» فتاوی اللجنة الدائمة للبحوث العلمیّة و الإفتاء، ج 3، ص 373.