پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب _ سران فرقه‌های صوفیه تلاش می‌کنند تا با استفاده از عدم اطلاع صحیح مردم از دین، آموزه‌های خود را در قالب معارف اصیل دینی و عرفانی به خورد عوام داده و از بین ایشان به نفع طریقت خود جذب کنند. از این رو به شدت با جامعه‌ی روحانیت، که وظیفه‌ی انتقال مفاهیم صحیح اسلام و عقاید را به مردم بر عهده دارد، مخالفت کرده و در برابر ایشان موضع می‌گیرند. برای نمونه، در یکی از مجالس فقری گنابادیه، درویش مردانی شیخ این سلسله، از سوال یکی از بانوان برآشفته می‌شود و مبلغین روحانی را به جهت تبیین مسائل مربوط به مهدویت به باد انتقاد گرفته و می‌گوید: «یکی می‌آید و بالای منبر می‌رود وبرای پول درآوردن می‌گوید؛ بیاید برای شما صاحب الزمان را ثابت کنم. کار اشتباهی می‌کنی جسارت نمی‌کنم که بگویم کار غلطی است.  تو چکاره هستی که صاحب الزمان را ثابت بکنی. تو چه کار هستی که آفتاب رو ثابت کنی!»[سخنرانی، 5 / 10/ 96]
با توجه به ادعای صوفیه‌ی گنابادیه برای مهدویت نوعیه! که ایشان خود را مهدی زمان معرفی می‌کنند[مدرسی چهاردهی، سلسله های صوفیه ایران، ص305] به نظر می‌رسد خشم مردانی از افشای حقیقت توسط سخنرانان دینی بوده که با بیان آن حقیقت دکان تزویر ایشان تعطیل شده و کذب عرفانِ صوفیانه در زمینه‌ی دستگیری در امور معنوی ثابت می‌گردد.

پی‌نوشت:
سخنرانی مردانی، کانال تلگرام وابسته به گنابادیه، 5/ 10/ 96
مدرسی ‌ چهاردهی نورالدین، سلسله ‌ های صوفیه ایران، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، 1382، ص 305