حفظ تاریخ گذشتگان و صیانت از میراث فرهنگی نیاکان نشانگر تمدن یک جامعه به شمار می‌رود که دولت‌ها برای پاسداری از میراث فرهنگی، ادارات ویژه‌ای تأسیس کرده‌اند و اجازه نمی‌دهند که حتی یک سفال یا کتیبه کوچک سنگی از بین برود. امت‌های پیشین، همچنین مسلمانان نیز به این قانون احترام گذاشته و آثار باستانی و قبور انبیا و اولیا را حفظ می‌کردند. سپاهیان اسلام نیز هنگام فتح شامات، دست به تخریب قبور پیامبران نزدند، بلکه خادمان آن‌ها را در مأموریت خود ابقا کردند و لذا این بناها تا امروز محفوظ مانده و برای مسلمانان، بلکه برای تمام موحدان جهان جاذبه خاصی دارد. اگر ساختن بنا بر قبور انبیا و اولیا نشانه شرک بود، جا داشت که فاتحان منصوب از سوی خلفا به تخریب و نابودی آن ابنیه می‌پرداختند. اما وهابیان بر خلاف همه مسلمانان و زمانی که در سال 1218 قمری بر مکه مسلط شدند، تمام آثار بزرگان دین را تخریب کردند. آنان قبه زادگاه پیامبر (صلی الله علیه و آله) و قبه زادگاه ابوبکر و امام علی (علیه السلام) و حضرت خدیجه (سلام الله علیها) را ویران و با خاک یکسان کردند. وهابیان همچنین تمام آثار باستانی و مذهبی که در اطراف خانه خدا و بر روی چاه زمزم بود را تخریب کردند. آثار صالحین را نابود کردند و هنگام تخریب طبل می‌زدند و به رقص و آوازه خوانی می‌پرداختند. (کشف الارتیاب، ص27)

امين، محسن، کشف الارتياب في اتباع محمّد بن عبد الوهاب، تحقيق حسن الامين، بي نا، چاپ دوّم، 1382ق، ص27.