یکی از مسائل و موضوعات اختلافی میان مسلمانان و وهابیان، مسأله «زیارت قبر پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و قبور انبیا، صالحان و عموم مسلمانان» است. ابن‌تیمیه با سخنان مبهم و دو پهلو خود درباره مسأله زیارت قبر نبی مکرم اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و تشکیک در مشروعیت و مأجور بودن کسانی‌که به زیارت قبر شریف آن حضرت می‌روند، به تشویش اذهان عمومی مسلمانان پرداخت و جرقه فتنه‌ای را زد که شعله‌های آن تا به امروز دامن‌گیر مسلمانان می‌باشد و کشورهای اسلامی در آتش همان فتنه می‌سوزند.
این در حالی است که مسلمانان از عهد صحابه تاکنون در مسافرت‌های خود به مدینه منوره، به قصد زیارت قبر شریف پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به مدینه می‌آمدند. در این مسافرت‌ها چیز دیگری جز زیارت قبر شریف پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) مقصود آنان نبود. از باب نمونه عمر بن خطاب بعد از فتح شام و اسلام آوردن کعب الاحبار، به او پیشنهاد داد تا همراه او به قصد زیارت قبر پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و استفاده معنوی از این زیارت، به مدینه بیاید. هنگامی‌که عمر بن خطاب وارد مدینه شد، ابتدا به مسجد رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) آمد و به پیامبر اکرم سلام کرد.[1]

پی‌‍نوشت:

[1]. فتوح الشام، واقدی، دارالجیل، بیروت، ج1، ص244.
شفاء السقام فی زیارة خیر الأنام علیه أفضل الصلاة و السلام، سبکی شافعی، محقق سید محمد رضا حسینی جلالی، چاپ چهارم، ص 144.